ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΕ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ

ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για τα
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ
CITIZENS LEAGUE for
HUMAN RIGHTS


Δ Ε Λ Τ Ι Ο ΤΥΠΟΥ 27 Μαρτίου 2009


Η Ένωση Πολιτών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με δική της πρωτοβουλία και με εξουσιοδοτήσεις επτακοσίων κρατουμένων για υποθέσεις ναρκωτικών, προσέφυγε πρόσφατα με Αναφορά (Petition) προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ζήτησε την παρέμβασή του για την επίλυση του τεράστιου κοινωνικού προβλήματος που έχει δημιουργηθεί στη χώρα μας, και των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι υπόδικοι και οι καταδικασμένοι, εξ αιτίας των γνωστών απάνθρωπων και απαράδεκτων συνθηκών των σωφρονιστικών καταστημάτων καθώς και εξ αιτίας της επιβολής εξοντωτικών και απάνθρωπων ποινών πολυετών καθείρξεων εις βάρος κυρίως νέων ανθρώπων, που είχαν την ατυχία να εμπλακούν και να εξαρτηθούν από τα ναρκωτικά.

Ζητήσαμε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να λάβει τα αναγκαία μέτρα για την προστασία όλων των κρατούμενων και των οικογενειών τους, που ταλαιπωρούνται και δοκιμάζονται αδικούμενοι ποικιλοτρόπως από τη Μηχανή της Αδικίας, δηλαδή, τις δικαστικές αποφάσεις με τις κυριολεκτικά απάνθρωπες και εξοντωτικές ποινές λόγω των παρενεργειών του παραδικαστικού (χρηματισμός δικαστών) και του φόβου των δικαστών μη τυχόν κατηγορηθούν για εύνοια, τις άδικες δίκες, τα υπέρογκα ποσά για έξοδα δικών, και την παραβίαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (2007/C 303/01). Αναφέραμε τη μη εφαρμογή από τη χώρα μας των σχετικών διατάξεων του Συμβουλίου της Ευρώπης για την εναρμόνιση του εθνικού ποινικού δικαίου με το ποινικό δίκαιο των Ευρωπαϊκών χωρών και ιδιαίτερα των χωρών μελών της ζώνης Σενγκεν (400 εκατομμύρια πολίτες), καθώς επίσης και τη παραπλάνηση της κοινής γνώμης από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, με τη λανθασμένη εναρμόνιση της εθνικής νομοθεσίας (ν. 3727/2008, ΦΕΚ 257Α) με την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, για τη δήθεν αποσυμφόρηση των σωφρονιστικών καταστημάτων και τη συμβολή της χώρας μας στην απαιτούμενη εναρμόνιση του ποινικού δικαίου στην ΕΕ. (Το Συμβούλιο της Ευρώπης με την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ είχε καλέσει, από το έτος 2004, τα κράτη μέλη της ΕΕ να εναρμονίσουν το ποινικό τους δίκαιο με μέγιστες ποινές για τα ναρκωτικά, ακολουθώντας τα σύγχρονα προγράμματα ποινικής και αντεγκληματικής πολιτικής των δυτικών χωρών τις τελευταίας δεκαετίας, και καθόρισε την πρόληψη, ενημέρωση και τη μείωση της χρήσης ναρκωτικών, Απόφαση 1150/2007/ΕΚ, ως τη βασική αρχή στην ποινική και αντεγκληματική της πολιτική και όχι την αυστηροποίηση και την μηδενική ανοχή των ποινών στο κατασταλτικό σύστημα των κρατών μελών, με σκοπό να μειωθούν οι άδικες και εξοντωτικές ποινές και να αποσυμφορηθούν οι φυλακές. Σημειώνεται ότι οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ευρωπ. Κοινοβουλίου δεσμεύουν άμεσα τα κράτη μέλη και παράγουν έννομα αποτελέσματα για τους πολίτες της ΕΕ).

Σήμερα, το δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα της χώρας μας είναι υπό επιτήρηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Κινδυνεύει η χώρα μας να καταδικαστεί από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και να αποζημιώσει με εκατομμύρια ευρώ έλληνες και αλλοδαπούς κρατούμενους, διότι δεν εφαρμόζει αυτούσια την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπως επιβάλλεται από τις συνθήκες με τη ΕΕ και την ελληνική νομοθεσία, και τους κρατά φυλακισμένους με εξοντωτικές ποινές, μη ανταποκρινόμενη στις διατάξεις της ΕΕ, που καθορίζουν τη μείωση των ποινών, την πρόληψη και τη μείωση της χρήσης ναρκωτικών ως τη βασική αρχή στην ποινική και την αντεγκληματική πολιτική και όχι την αυστηροποίηση και τη μηδενική ανοχή των ποινών στο κατασταλτικό σύστημα των κρατών μελών της.

Την 23.02.09, ο αξιότιμος πρόεδρος της Επιτροπής Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κ. Marcin Libicki, μας ενημέρωσε εγγράφως ότι η Αναφορά μας θεωρήθηκε πολύ σοβαρή, έγινε αποδεκτή και άρχισε ήδη ο σχετικός έλεγχος από την Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία έδωσε αμέσως εντολή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) να διεξαγάγει σχετικές έρευνες για όλα τα σοβαρά ζητήματα που διετυπώθησαν με αδιαμφισβήτητα στοιχεία στην Αναφορά μας (επισυνάπτεται η επιστολή και μετάφραση).
Η Ένωση Πολιτών δεσμεύτηκε προς την Επιτροπή Αναφορών να συνδράμει στην έρευνά της και θα της αποστείλει ότι νεότερο στοιχείο προκύψει. Για το λόγο αυτό καλούμε τους κρατούμενους και τους συγγενείς τους να μας ενημερώσουν άμεσα με οτιδήποτε στοιχείο γνωρίζουν που αφορά τη Μηχανή της Αδικίας, που στήθηκε σε βάρος του ελληνικού λαού επί χρόνια και φορτώθηκαν τα σωφρονιστικά καταστήματα με θύματα νέους ανθρώπους. Αρμόδιοι και μη, πλούτισαν σε βάρος των παιδιών του λαού, έχοντας κάνει σημαία την δήθεν εφαρμογή της Μηδενικής Ανοχής στο ποινικό δίκαιο, ενώ για τους υμετέρους εφαρμόζουν το ήπιο ποινικό δίκαιο της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ (αναφερθείτε στο επισυναπτόμενο δημοσίευμα της εφημερίδας Espresso της 10.11.08, και στο υπ’ αριθ. 25/2008 βούλευμα του εφετείου Κέρκυρας). Δυστυχώς, οι αρμόδιοι του Υπουργείου Δικαιοσύνης κωφεύουν για την εύνοια προς τους επώνυμους , αν και έχουν ενημερωθεί εγγράφως.

Τα θέματα που καταγγείλαμε στην Επιτροπή Αναφορών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ήδη ερευνώνται είναι τα ακόλουθα:

1. Τη μη εφαρμογή από τη χώρα μας της νέας αντεγκληματικής πολιτικής της ΕΕ για τα ναρκωτικά που διαμόρφωσε το Συμβούλιο της Ευρώπης, με διάφορες αποφάσεις του και κάλυψε το σύνολο των δραστηριοτήτων της καθορίζοντας τους κύριους στόχους της ΕΕ. Οι στόχοι περιλάμβαναν την επίτευξη υψηλού επιπέδου προστασίας της υγείας, ευημερίας και κοινωνικής συνοχής μέσω της πρόληψης και της μείωσης της χρήσης ναρκωτικών, της εξάρτησης καθώς και των επιβλαβών συνεπειών των ναρκωτικών για την υγεία και τη κοινωνία. Δηλαδή η ΕΕ χάραξε μια κοινωνιοκεντρική αντεγκληματική πολιτική εφαρμόζοντας μέτρα που αφορούν την κοινωνική και τους τρόπους δράσης του κράτους πρόνοιας (κοινωνικές παροχές, μέτρα κατά της ανεργίας, περίθαλψη, ασφάλεια, κ.λ.π.) και εστράφη προς την αποποινικοποίηση.
Για την ΕΕ το σύστημα που χρησιμοποιεί ποινικο-κατασταλτικά μέτρα για την αντιμετώπιση της αύξησης της χρήσης ναρκωτικών (όπως η χώρα μας) είναι πλέον παρελθόν, όπως είναι παρελθόν και η ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Σήμερα, ο κατασταλτικός μηχανισμός της χώρας μας, για τη πάταξη της διακίνησης των ναρκωτικών, στηρίζεται σε ανελαστικές πολιτικές επιβολής του νόμου και της τάξης (law and order), χωρίς τη δυνατότητα μετατροπής της ποινής, τον οποίο διαδέχθηκε η πολιτική της μηδενικής ανοχής, ιδιαίτερα μετά την ισχυρή δόνηση που δέχθηκαν τα θεμέλια της ελληνικής Δικαιοσύνης, λόγω του λεγόμενου “παραδικαστικού”. (Η απόφαση 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου αποτελεί πλέον αδιαμφισβήτητο και αναπόσπαστο μέρος της κοινής απόφασης 1150/2007/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης και αποτελεί τον πυρήνα της ποινικής και αντεγκληματικής πολιτικής της ΕΕ για την επόμενη δεκαετία). Η στρατηγική της ΕΕ για τα ναρκωτικά, που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας, περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων στόχος των οποίων είναι:
α. Nα ανακόψουν τον ρυθμό της ζήτησης ναρκωτικών,
β. Να βελτιώσουν τη θεραπεία των τοξικομανών,
γ. Να μειώσουν τη διαθεσιμότητα των παράνομων ναρκωτικών,
δ. Να εναρμονίσουν τις πολιτικές των κρατών μελών, καθορίζοντας μέγιστες ποινές, σύμφωνα με την Απόφαση- Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ, και
ε. Να ενδυναμώσουν τη συνοχή των κρατών μελών, στον τομέα της πολιτικής τους για τη δίωξη της διακίνησης ναρκωτικών).

2. Την παραπλάνηση της ελληνικής κοινωνίας αλλά και των κρατών μελών της συνθήκης Σένγκεν από τους αρμοδίους του Υπουργείου Δικαιοσύνης, λόγω της λανθασμένης ενσωμάτωσης της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης στο ελληνικό ποινικό δίκαιο με τον πρόσφατο ν. 3727/2008 (ΦΕΚ 257Α). Αυτό το πρωτοφανές γεγονός θίγει το κύρος του Υπουργείου Δικαιοσύνης και εκθέτει τη χώρα μας διεθνώς, διότι παραβιάζεται η ελεύθερη διακίνηση 400 εκατομμυρίων πολιτών της ζώνης Σένγκεν (Σημειώνεται ότι ο νέος ν. 3727/2008, που νομοθετήθηκε για την εναρμόνιση του εθνικού ποινικού δικαίου με την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ, όχι μόνο δεν ενσωματώνει την συγκεκριμένη Απόφαση-Πλαίσιο και δεν εναρμονίζει το ελληνικό ποινικό δίκαιο με τις μειωμένες ποινές που προβλέπονται από την Απόφαση-Πλαίσιο, αλλά αντιθέτως αυξάνει τις ήδη εξοντωτικές ποινές. Την αυτούσια ενσωμάτωση της Απόφασης-Πλαισίου στο εθνικό ποινικό δίκαιο είχε ρητώς υποσχεθεί ο τέως Υπουργός Δικαιοσύνης στους εκπροσώπους της «Ένωσης Πολιτών», που τον επισκέφτηκαν την 14.11.2008, αλλά και προς τους κρατουμένους με το δελτίο τύπου του Υπουργείου Δικαιοσύνης με αριθ. πρωτ. 115566 που αναρτήθηκε σε όλα τα σωφρονιστικά καταστήματα).

3. Την άμεση τροποποίηση του ν. 3727/2008 και αυτούσια ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, χωρίς παρερμηνείες και λανθασμένες μεταφράσεις, διότι αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού ποινικού δικαίου και υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου (άρθρο 28, παρ. 1 του Συντάγματος). Η εφαρμογή της Απόφασης-Πλαισίου από την ελληνική δικαιοσύνη για όλα τα αδικήματα ναρκωτικών ήταν υποχρεωτική από την 25.10.04, την ημερομηνία έναρξης ισχύος της Απόφασης-Πλαισίου, σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Ήδη, όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, και ιδιαίτερα τα κράτη μέλη της ζώνης Σένγκεν, εναρμόνισαν τα εθνικά τους ποινικά δίκαια με την Απόφαση-Πλαίσιο (ακόμη και τα Σκόπια, που δεν ανήκουν στην ΕΕ, εναρμονίστηκαν). Η ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, ώστε να πάψει η επιβολή εξοντωτικών ποινών πολυετών καθείρξεων καθώς και αυτής της έσχατης των ποινών, δηλαδή της ισόβιας κάθειρξης, εις βάρος των εμπλακέντων με τα ναρκωτικά και, κυρίως, εις βάρος νέων ανθρώπων, που, ως γνωστό, κρίνονται και χαρακτηρίζονται ως δήθεν έμποροι ναρκωτικών, ενώ είναι άρρωστοι χρήστες. Όπως είναι γνωστό, η Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ καθορίζει τα συστατικά χαρακτηριστικά των εγκληματικών πράξεων για τη διακίνηση ναρκωτικών και επιβάλει την υποχρέωση στα κράτη μέλη της ΕΕ να καθορίσουν στην εθνική νομοθεσία τους, για αυτές τις εγκληματικές πράξεις, μία μέγιστη ποινή, κυμαινόμενη σε ελάχιστο και μέγιστο όριο. Αυτή η απόφαση στο χώρο της Ελευθερίας Ασφάλειας και Δικαιοσύνης της ΕΕ αποτελεί πλέον ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία, είναι μέρος του τρίτου πυλώνα της ΕΕ, σύμφωνα με την συνθήκη του Maastricht και δεσμεύει τα κράτη μέλη για την εφαρμογή της.

4. Την άδικη διάκριση κατά των κρατουμένων για ναρκωτικά με τις «επιβαρυντικές περιστάσεις», διότι απολύονται μετά την έκτιση των 4/5 της ποινής τους, ενώ οι καταδικασθέντες για οτιδήποτε άλλο αδίκημα εκτίουν τα 3/5 της ποινής (το 90% των κατηγορουμένων, καταδικασθέντων και υπόδικων, έχει υπαχθεί και ανήκει σε αυτή την κατηγορία και, όπως προκύπτει από τις στατιστικές, στην κατηγορία αυτή υπάγονται κυρίως νεαροί τοξικομανείς, που χαρακτηρίστηκαν, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία και τον τρόπο της εφαρμογής της από τα δικαστήρια, ως έμποροι και όχι ως ασθενείς δεόμενοι ιατρικής φροντίδας και θεραπείας. Σημειώνεται ότι στην Ιταλία με πληθυσμό 57 εκατομμύρια, οι κρατούμενοι με την κατηγορία του εμπόρου ναρκωτικών είναι 120, ενώ στην Ελλάδα είναι τουλάχιστον 5.000).

5. Την άμεση εφαρμογή της Σύστασης Rec (2006) 2 - Ευρωπαϊκοί σωφρονιστικοί κανόνες (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 11.01.06).
Η Σύσταση θεσπίζει τους κανονισμούς των ευρωπαϊκών φυλακών και τονίζει ότι πρέπει να εξασφαλίζονται συνθήκες φυλάκισης οι οποίες δεν προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι οποίες προσφέρουν ουσιαστικές επαγγελματικές δραστηριότητες και προγράμματα μεταχείρισης στους κρατούμενους, έτσι ώστε να προετοιμάζονται για την επανένταξή τους στην κοινωνία.

6. Την άμεση εφαρμογή της Σύστασης Rec (2003) 22 - Η υπό όρους απόλυση (απόλυση επί λόγω τιμής) (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 24.09.03).
Με τη Σύσταση η Επιτροπή Υπουργών κρίνει ότι είναι προς το συμφέρον των κρατών μελών της ΕΕ να καθιερώσουν κοινές αρχές αναφορικά με την εφαρμογή των ποινών κατά της ελευθερίας προς τον σκοπό της ενίσχυσης της διεθνούς συνεργασίας σ’ αυτόν τον τομέα. Επίσης αναγνώρισε ότι η απόλυση υπό όρους είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά και εποικοδομητικά μέσα για την πρόληψη της υποτροπής στο έγκλημα και την προαγωγή της αποκατάστασης, που θα προσφέρει στον κρατούμενο μια σχεδιασμένη, υπό βοήθεια και επίβλεψη, επανένταξη στην κοινωνία. Επίσης κρίνει, ότι το οικονομικό κόστος της φυλάκισης θέτει ένα σοβαρό βάρος στην κοινωνία και ότι η έρευνα έχει δείξει πως η κράτηση έχει συχνά αντίστροφα αποτελέσματα και αποτυγχάνει να επανεντάξει τους καταδικασμένους. Κρίνει, συνεπώς, ότι είναι επιθυμητό να μειωθεί η διάρκεια των καταδικών σε ποινές φυλάκισης όσο είναι δυνατόν περισσότερο και ότι η απόλυση με όρους πριν από την πλήρη έκτιση της ποινής είναι ένα σημαντικό μέσο προς τον σκοπό αυτό. Η νομοθεσία και η πρακτική της απόλυσης υπό όρους θα πρέπει να συμμορφώνονται προς τις θεμελιώδεις αρχές των δημοκρατικών κρατών, που διέπονται από τους κανόνες του δικαίου, των οποίων πρωταρχικός στόχος είναι η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη νομολογία των οργάνων στα οποία είναι ανατεθειμένη η εφαρμογή της.

7. Την άμεση εφαρμογή της Σύστασης Rec (2003) 23 - Αντιμετώπιση από τις διοικήσεις των φυλακών των ισοβιτών και των άλλων βαρυποινιτών κρατούμενων (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 09.10.03).
Η Επιτροπή εκτίμησε ότι θα πρέπει να παρέχονται στους κρατούμενους συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης και ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τρόπους που να αρμόζουν στις ατομικές περιστάσεις και να συμφωνούν με τις αρχές της δικαιοσύνης, της επιείκειας και της αμεροληψίας. Επίσης εκτίμησε ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής, στα κράτη μέλη της ΕΕ, έχει προκαλέσει μια αύξηση της επιβολής των ποινών ισόβιας κάθειρξης, η οποία συμβάλει στον υπερκορεσμό των φυλακών, που βλάπτει την αποτελεσματική και ανθρώπινη αντιμετώπιση των κρατούμενων (τουλάχιστον 20% των κρατούμενων στις ελληνικές φυλακές είναι ισοβίτες). Επίσης η νομοθεσία και η πρακτική αναφορικά με την αντιμετώπιση των κρατούμενων θα πρέπει να συμφωνεί με τις απαιτήσεις που περιέχονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη νομολογία των οργάνων εφαρμογής της.

8. Την άμεση εφαρμογή της Σύστασης R (99) 22 - Υπερκορεσμός των φυλακών και πληθωρισμός του πληθυσμού των φυλακών - μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 30.09.99). Η Επιτροπή εκτίμησε ότι ο υπερκορεσμός των φυλακών και η αύξηση του πληθυσμού των φυλακών αποτελούν μέγιστη πρόκληση για τις σωφρονιστικές διοικήσεις και το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης στο σύνολό του, τόσο από την άποψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο και στον τομέα της αποδοτικής διαχείρισης των σωφρονιστικών καταστημάτων. Η στέρηση της ελευθερίας θα πρέπει να θεωρείται ως κύρωση ή μέτρο της τελευταίας καταφυγής και γι’ αυτό θα πρέπει να προβλέπεται μόνον, όταν η σοβαρότητα του εγκλήματος θα καθιστούσε κάθε άλλη κύρωση ή μέτρο αναμφίβολα ακατάλληλη. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο της αποεγκληματοποίησης ορισμένων τύπων εγκλημάτων ή να τα αναταξινομήσουν έτσι ώστε να μην επισύρουν ποινές που συνεπάγονται στέρηση της ελευθερίας.

9. Την άμεση εφαρμογή της Σύστασης R (89) 12 – Η εκπαίδευση στη φυλακή (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 13.10.89).
Η Επιτροπή εκτίμησε τη σημασία της εκπαίδευσης στην ανάπτυξη του ατόμου και της κοινότητας καθώς επίσης και ότι το δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι θεμελιώδες. Επίσης έκρινε ότι η εκπαίδευση στη φυλακή είναι ένας σημαντικός δρόμος για τη διευκόλυνση της επιστροφής του κρατούμενου στην κοινότητα.

10. Την άμεση εφαρμογή της Απόφαση Res (76) 10 - Αναφορικά με ορισμένα ποινικά μέτρα υποκατάστασης της στερητικής της ελευθερίας ποινής (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 09.03.76).
Η Επιτροπή εκτίμησε ότι είναι προς το συμφέρον των κρατών μελών της ΕΕ να καθιερώσουν κοινές αρχές αντεγκληματικής πολιτικής και τη θέσπιση εναλλακτικών μέτρων κράτησης, τα οποία προ πολλού έχουν καθιερωθεί στην ΕΕ, όπως η αναστολή της ποινής και η τοποθέτηση υπό επιτήρηση, καθώς επίσης και η καθιέρωση του θεσμού κοινωφελούς εργασίας.

11. Την παραπομπή της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για μη συμμόρφωση με τις ανωτέρω Αποφάσεις και Οδηγίες της ΕΕ και για την οικονομική αποζημίωση όλων των κρατουμένων για τις απάνθρωπες και εξοντωτικές συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές. Επίσης την οικονομική αποζημίωση των κρατούμενων για υποθέσεις ναρκωτικών γιατί δεν δικάστηκαν σύμφωνα με την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, που ισχύει από 25.10.04, αλλά και για όσους δικάστηκαν πριν την ισχύ της Απόφασης δεν μετριάστηκε η ποινή τους μετά την 25.10.04 σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία. Να δοθεί χάρη και να μειωθεί η ποινή όλων των κρατούμενων κατά πέντε έτη, συμπεριλαμβανομένου και των ισοβιτών, στα πλαίσια αναγνώρισης των δικαιωμάτων των κρατουμένων και εναρμόνισης της εθνικής νομοθεσίας με την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ ΔΕΥ, όπως έκανε η Ρουμανία, η Βουλγαρία και η Ιταλία, και να εφαρμοστεί ειδικό καθεστώς ποινών για τους μη υπότροπους, όπως ισχύει στα κράτη μέλη της ΕΕ.

Ο Πρόεδρος της Ένωσης Πολιτών ζήτησε ακρόαση από τον αξιότιμο κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, ο οποίος την απεδέχθη, για να του εκθέσει τα προβλήματα όλων των κρατούμενων καθώς επίσης και τις απαράδεκτες συνθήκες του δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος, που δεν τιμούν τη χώρα μας, ούτε τον πολιτισμό μας, ώστε να επιλυθούν και να αντιμετωπίζονται στο εξής οι κρατούμενοι ως ανθρώπινα όντα, ως πολίτες και ως άνθρωποι με ανάγκες αλλά και με αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα. Η Ένωση Πολιτών, εξακολουθώντας να παρέχει με την ίδια αποφασιστικότητα την αμέριστη συμπαράστασή της στους κρατούμενους (καταδικασμένους και υπόδικους) εύχεται και ελπίζει, ότι, επί τέλους, θα γίνουν πράξη οι απαιτούμενες άμεσες και κατεπείγουσες ενέργειες, χωρίς άλλες καθυστερήσεις, προκειμένου να ανατείλει το φως της Δικαιοσύνης στον σημερινό ερεβώδη χώρο των φυλακών.

ϊ

ΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ για τα
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ

http://ctzleague.blogspot.com
e-mail: ctzleague@gmail.com
Tηλ: 6976835645

Η «ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ» είναι μία ανεξάρτητη, μη κερδοσκοπική οργανωμένη κίνηση πολιτών. Οι βασικοί στόχοι της είναι η προάσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε αυτό το πλαίσιο η ΕΝΩΣΗ ενδιαφέρεται για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τα ζητήματα που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία, καθώς και την προώθηση της ορθότερης και αποτελεσματικότερης ρύθμισης των σχετικών θεμάτων. Οι άξονες δράσεις μας περιλαμβάνουν:
. Την προάσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε παγκόσμια κλίμακα, σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της 10ης Δεκεμβρίου 1948, και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της EE.
. Την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τα ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα του ανθρώπου και τη δημοκρατία, καθώς και την προώθηση της ορθότερης και αποτελεσματικότερης ρύθμισης των σχετικών θεμάτων.
· Την οργάνωση εθνικών και τοπικών εκστρατειών για την εφαρμογή και την επικράτηση στη Κοινωνία, τη Διοίκηση, το Κράτος και την Πολιτεία των θεσμοθετημένων αρχών του κράτους Δικαίου και Πρόνοιας.
· Την παροχή και πληροφόρηση στους αδικούμενους πολίτες.
· Την υποβολή σε δημόσιες αρχές και διεθνείς οργανισμούς υπομνημάτων, εκθέσεων και προτάσεων που αναφέρονται στη διατύπωση κανόνων σχετικών με τα δικαιώματα του ανθρώπου, στις διαπιστωμένες παραβιάσεις τέτοιων κανόνων ή στην ανάγκη αποτελεσματικότερης προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
· Τη συγκέντρωση και διάδοση πληροφοριακού υλικού και κειμένων σχετικών με τα δικαιώματα του ανθρώπου, την έκδοση δελτίων τύπου, ψηφισμάτων και διαμαρτυριών και την οργάνωση συνεντεύξεων τύπου.

The “CITIZENS LEAGUE for HUMAN RIGHTS” is an independent, non-profit citizens’ movement that is committed to challenging inequality and injustice. The basic aims and objectives of the LEAGUE are the protection of fundamental human rights and freedoms, democracy, and the ideals of a just society, which are the core values of UN and European Union. Within this framework the LEAGUE has a special interest in raising public awareness of human rights and democracy. The Universal Declaration of Human Rights, adopted by the United Nations General Assembly on 10th December 1948, is the LEAGUE’s guide to its mission.

ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ

Αναφέρουμε τις πρόσφατες ενέργειες και τις πάγιες θέσεις της «Ένωσης Πολιτών» για τη προάσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τα δικαιώματα των κρατούμενων στις ελληνικές φυλακές.

Κατ’ ακολουθία της από 14.11.2008 συνάντησης των εκπροσώπων της «Ένωσης Πολιτών» με τον αξιότιμο κ. Υπουργό και τον αξιότιμο κ. Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, του σχετικού υπομνήματος που επιδώσαμε στον κ. Γενικό Γραμματέα και το δελτίο τύπου που εκδώσαμε την 15.11.2008, υποβάλαμε στο κ. Υπουργό Δικαιοσύνης τεκμηριωμένες προτάσεις για να υλοποιηθούν τα βασικά και στοιχειώδη αιτήματα των κρατούμενων για τα ναρκωτικά και να επιλυθούν τα χρόνια και δίκαια αιτήματά τους, σύμφωνα με τις επιταγές της ΕΕ. Δυστυχώς, όχι μόνο δεν εισακουστήκαμε αλλά προέκυψε και ένα σοβαρότατο νομικό και πολιτικό πρόβλημα για τους εμπλεκόμενους σε υποθέσεις ναρκωτικών, με τη λανθασμένη ενσωμάτωση της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο ελληνικό ποινικό δίκαιο, και ψηφίσθηκε από τη Βουλή ο ν. 3727/2008 (ΦΕΚ Α 257/18.12.2008) για την εναρμόνιση του εθνικού δικαίου με την Απόφαση-Πλαίσιο.

Η «'Ένωση Πολιτών» συνεχίζοντας να παρέχει με την ίδια αποφασιστικότητα την αμέριστη συμπαράστασή της για τα την προάσπιση των δικαιωμάτων των κρατούμενων (καταδικασμένων και υπόδικων) και για να συμβάλει στην επίλυση του σοβαρότατου προβλήματος που προέκυψε, διατυπώνει ξανά τις πάγιες θέσεις της ελπίζοντας ότι θα εισακουστούν από τους αρμοδίους, ώστε σύντομα να ανατείλει το φως της Δικαιοσύνης στον σημερινό ερεβώδη χώρο των ελληνικών φυλακών. Οι πάγιες θέσεις της «Ένωσης Πολιτών» είναι οι κάτωθι:

1. ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ-ΠΛΑΙΣΙΟΥ 2004/757/ΔΕΥ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Άμεση και αυτούσια ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, χωρίς παρερμηνείες και λανθασμένες μεταφράσεις, διότι όπως είναι γνωστό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού ποινικού δικαίου και υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. Η εφαρμογή της Απόφασης-Πλαισίου από την ελληνική δικαιοσύνη για όλα τα αδικήματα ναρκωτικών ήταν υποχρεωτική από την 25.10.04, την ημερομηνία έναρξης ισχύος της απόφασης σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Ήδη, όλες οι χώρες μέλη της ΕΕ εναρμόνισαν τα εθνικά τους ποινικά δίκαια με την Απόφαση-Πλαίσιο. Ακόμη και τα Σκόπια εναρμονίστηκαν. Συγκεκριμένα αναφέρονται τα εξής:

α. Την 14.11.2008 και κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των κρατούμενων, σε προγραμματισμένη συνάντηση των νόμιμων εκπροσώπων της «Ένωσης Πολιτών» με τους αξιότιμους κ.κ. Υπουργό και Γενικό Γραμματέα Δικαιοσύνης, αναλύθηκαν, με κάθε δυνατή λεπτομέρεια καθώς και με πλήρη τεκμηρίωση, τα σοβαρότατα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπόδικοι και οι καταδικασμένοι, εξ αιτίας των γνωστών απάνθρωπων και απαράδεκτων συνθηκών των ελληνικών φυλακών καθώς και εξ αιτίας της επιβολής εξοντωτικών και ομοίως απάνθρωπων ποινών πολυετών καθείρξεων εις βάρος κυρίως νέων ανθρώπων, που είχαν την ατυχία να εμπλακούν και να εξαρτηθούν από τα ναρκωτικά.

β. Τόσο ο κ. Υπουργός όσο και ο κ. Γενικός Γραμματέας διαβεβαίωσαν την «Ένωση Πολιτών» και δεσμεύθηκαν να προβούν, εντός των προσεχών ημερών στην άμεση επίλυση όλων των προβλημάτων των κρατούμενων, με τη λήψη άμεσων και αποτελεσματικών μέτρων, αφού πλέον είχε γίνει κατανοητό, ότι η επικρατούσα σημερινή κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Έτσι, με βάση τις διαβεβαιώσεις, μεταξύ των άλλων, επρόκειτο αμέσως να γίνει η αυτούσια ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, ώστε να πάψει η επιβολή εξοντωτικών ποινών πολυετών καθείρξεων καθώς και αυτής της έσχατης των ποινών, δηλαδή της ισόβιας κάθειρξης, εις βάρος των εμπλακέντων με τα ναρκωτικά και, κυρίως, εις βάρος των νέων ανθρώπων, που, ως γνωστό, κρίνονται και χαρακτηρίζονται ως δήθεν έμποροι ναρκωτικών, ενώ είναι άρρωστοι χρήστες και θύματα, με αποτέλεσμα να έχουν καταδικαστεί ως «έμποροι ναρκωτικών» έξι χιλιάδες πεντακόσιοι (6.500) πολίτες, ενώ, επί παραδείγματι, στην Ιταλία των πενήντα επτά εκατομμυρίων πληθυσμού, έχουν καταδικαστεί ως έμποροι μόλις εκατόν είκοσι (120) δράστες.

γ. Δυστυχώς, παρά τις διαβεβαιώσεις και ομολογουμένως τις ειλικρινείς προθέσεις του κ. Υπουργού και του κ. Γενικού Γραμματέα, τόσο προς την «Ένωση Πολιτών» όσο και προς τους άτυχους κρατούμενους, το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης «Κύρωση και εφαρμογή της Σύμβασης του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των παιδιών κατά της γενετήσιας εκμετάλλευσης και κακοποίησης, μέτρα για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης και την αποσυμφόρηση των καταστημάτων κράτησης και άλλες διατάξεις», που προετοιμάσθηκε από τους αρμόδιους του Υπουργείου και ψηφίσθηκε από τη Βουλή, (ν. 3727/2008) δεν ανταποκρίθηκε στις διατάξεις της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, δηλαδή στη μείωση των ποινών για τα ναρκωτικά, δεν ενσωμάτωσε την Απόφαση-Πλαίσιο αυτούσια, όπως ρητώς είχαν δεσμευτεί να πράξουν οι κ.κ. Υπουργός και Γενικός Γραμματέας και δεν εναρμόνισε το εθνικό ποινικό δίκαιο σύμφωνα με τις διατάξεις της, κατά παράβαση και της παραγράφου 1 του άρθρου 28 του Συντάγματος και των αποφάσεων (ενδεικτικώς) Α.Π. 1603/91 και Α.Π. 1008/93.

δ. Ο κ. Υπουργός Δικαιοσύνης, με την λανθασμένη εναρμόνιση του εθνικού ποινικού δικαίου με την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ, αφενός μεν εμφανίστηκε ανακόλουθος των υποσχεθέντων, δηλαδή σχετικά με την αυτούσια ενσωμάτωση της Απόφασης-Πλαισίου στο ποινικό δίκαιο, και αφετέρου δε, έθεσε τις προϋποθέσεις για μία αδιέξοδη και αλλοπρόσαλλη κατάσταση κατά την εφαρμογή του ν. 3727/2008 για υποθέσεις ναρκωτικών που πιθανόν να οδηγήσει τους εμπλεκόμενους σε νέους δικαστικούς αγώνες.

Ο σκοπός της εν προκειμένω ειδικής νομοθέτησης δεν είναι η εξόντωση του δράστη, αλλά ο σωφρονισμός και η αποτροπή. Επί παραδείγματι, το άρθρο 23Α του νέου νόμου προβλέπει πολύ αυστηρότερη ποινική μεταχείριση (ισόβια κάθειρξη), από τη μέγιστη ποινή των 10 ετών που καθορίζει η Απόφαση - Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ.

Συγκεκριμένα ενώ η αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου αναφέρει σαφώς ότι περιλαμβάνεται η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, που προβλέπει ελάχιστες και μέγιστες ποινές για τους εμπλεκόμενους σε υποθέσεις ναρκωτικών, με μέγιστη ποινή τα 10 έτη, τα κύρια άρθρα του νέου νόμου καθορίζουν τα 10 έτη ως την ελάχιστη ποινή και μέγιστη την ισόβια κάθειρξη. Δηλαδή, ο συγκεκριμένος νόμος διακρίνεται από επιπολαιότητα και παραλογισμό, αφού διατηρείται η αδιανόητη για κράτος δικαίου ποινή της ισόβιας κάθειρξης, ενώ αυτή δεν προβλέπεται καθόλου από την Απόφαση-Πλαίσιο αλλά ούτε εφαρμόζεται σήμερα από καμία χώρα μέλος της ΕΕ.
Δηλαδή, οι αρμόδιοι του Υπουργείου Δικαιοσύνης, οι οποίοι, ίσως λόγω έπαρσης και αλαζονείας, δεν αντιλήφθηκαν το νέο πλαίσιο των ποινών για τα ναρκωτικά, που καθορίζει η συγκεκριμένη απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, και που κυμαίνονται μεταξύ ενός ελάχιστου (κατώτατου) και μέγιστου (ανώτατου) ορίου ποινών, και αντί να ενσωματώσουν στο εθνικό ποινικό δίκαιο αυτούσια την Απόφαση-Πλαίσιο όπως απαίτησε ο κ. Υπουργός Δικαιοσύνης και επιβεβαίωσε τους εκπροσώπους της «Ένωσης Πολιτών», έγιναν νομοθέτες και τροποποίησαν αυθαίρετα τον Π.Κ., όπως αυτοί έκριναν σκόπιμα, εκθέτοντας τον κ. Υπουργό και τον κ. Γενικό Γραμματέα, την Βουλή των Ελλήνων, τη κυβέρνηση και την χώρα μας διεθνώς.
Η «Ένωση Πολιτών» με υπόμνημά της ενημέρωσε, ως όφειλε, τον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, τον πρόεδρο του Αρείου Πάγου, και την «Ένωση Εισαγγελέων Ελλάδος» και ήδη προσέφυγε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και επιφυλάσσεται να προσφύγει στην ελληνική δικαιοσύνη κατά των αρμοδίων για παραπλάνηση της κοινωνίας.

ε. Όπως είναι γνωστό στο πλαίσιο μιας νέας στρατηγικής για την ολοκλήρωση και εναρμόνιση της νομοθεσίας των κρατών μελών της ΕΕ για μια ενιαία ευρωπαϊκή προσέγγιση καταπολέμησης των ναρκωτικών σε ολόκληρη την ΕΕ, σύμφωνα με το γενικό πρόγραμμα «Θεμελιώδη δικαιώματα και δικαιοσύνη» το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρώπης με τις αποφάσεις τους 2004/757/ΔΕΥ και 1150/2007/ΕΚ υιοθέτησαν μια νέα ποινική και αντεγκληματική πολιτική. Η ΕΕ, με τη στρατηγική της για τον περιορισμό της διακίνησης ναρκωτικών, κάλεσε τα κράτη μέλη της να εναρμονίσουν το ποινικό τους δίκαιο για τα ναρκωτικά με ποινές που κυμαίνονται μεταξύ ενός κατώτατου και ανώτατου ορίου ποινών, σύμφωνα με την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ ΔΕΥ, ακολουθώντας τα σύγχρονα προγράμματα ποινικής και αντεγκληματικής πολιτικής των Δυτικών χωρών, της τελευταίας δεκαετίας, και να καθορίσουν την πρόληψη και τη μείωση της χρήσης ναρκωτικών ως τη βασική αρχή στην ποινική και την αντεγκληματική τους πολιτική και όχι την αυστηροποίηση και τη μηδενική ανοχή των ποινών στο κατασταλτικό σύστημα τους. Σημειώνεται ότι οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης δεσμεύουν άμεσα τα κράτη μέλη και παράγουν έννομα αποτελέσματα για τους πολίτες της ΕΕ.

στ. Η υποχρεωτική εφαρμογή της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης από την ελληνική δικαιοσύνη για όλα τα αδικήματα ναρκωτικών αφορά όλους τους πολίτες και προκύπτει από τα κατωτέρω:

· Από το άρθρο 10 της «Συνθήκης για την Ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας» απορρέει η υποχρέωση των κρατών μελών για την άμεση εφαρμογή της συγκεκριμένης απόφασης στο εθνικό δίκαιο.
· Από το άρθρο 28 § 1 του Συντάγματος, προκύπτει ότι η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού δικαίου και υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη εθνική διάταξη νόμου. Σημειώνεται ότι το άρθρο 28 του Συντάγματος αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας μας στις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.
· Οι διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) μετά την κύρωση από τη χώρα μας, αποτελούν εσωτερικό δίκαιο.
· Οι διεθνείς συμβάσεις υπερισχύουν, όταν έχουν διαφορετικές ρυθμίσεις, έναντι των νόμων του εσωτερικού δικαίου [ΑΠ 1603/91, ΑΠ 1008/93, ΕλΔ 34/332. Ολ. ΣτΕ 1930/89, ΕλΔ 40/892].
· Κατά πάγια νομολογία των δικαστηρίων της ΕΕ, ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να επικαλεστεί διατάξεις, πρακτικές, ή καταστάσεις της εσωτερικής έννομης τάξης προκειμένου να δικαιολογήσει τη μη τήρηση των υποχρεώσεων και των προθεσμιών που προβλέπει μια Απόφαση (απόφαση ΔΕΚ C-323/97).

ζ. Με βάση αυθεντικές και υπεύθυνες επί τούτω διαγνώσεις γνωστών διεθνολόγων οι οποίοι προέβησαν σε μετάφραση της Απόφασης-Πλαισίου από την αγγλική, τη γαλλική, τη γερμανική και τη σουηδική γλώσσα στην ελληνική, αλλά και της επίσημης μετάφρασης, από την αγγλική στην ελληνική γλώσσα, του μεταφραστικού τμήματος του Υπουργείου Εξωτερικών, σαφώς προκύπτει, ότι, δυνάμει αυτής της Απόφασης-Πλαισίου, προβλέπεται κατώτατο και ανώτατο όριο ποινής και αποκλείεται απολύτως η επιβολή ισόβιας κάθειρξης, εφ’ όσον σκοπός του νομοθετήματος δεν είναι η εξόντωση, αλλά ο σωφρονισμός και, πέραν τούτου, η πρόληψη και η καταπολέμηση ειδικώς των οργανωμένων εμπόρων και όχι των άρρωστων-εξαρτημένων από τα ναρκωτικά.

η. Παρατηρήσεις επί των διατάξεων της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ

· Οι κυρώσεις που αναφέρονται στις παραγράφους του άρθρου 4 συνδέονται αποκλειστικά με τη διακίνηση ναρκωτικών, όπως σαφώς αναφέρεται στο άρθρο 2. Οι τοξικομανείς και οι χρήστες έχουν άλλη αντιμετώπιση και δεν επιβάλλονται ποινές, σύμφωνα με το στοιχείο (4) του προοιμίου της Απόφασης. Δηλαδή, η κοινωνία τους αναγνωρίζει ως ασθενείς και στους στέλνει στο νοσοκομείο για θεραπεία, σε αντίθεση με το ισχύον στην Ελλάδα καθεστώς, που οι ασθενείς, οι οποίοι εμπλέκονται στο κύκλωμα της διακίνησης ναρκωτικών, εξ αιτίας της τοξικομανίας τους, αντιμετωπίζονται, κατά κανόνα, ως έμποροι και εξοντώνονται εγκλειόμενοι στη φυλακή, όπου, πολλοί από αυτούς (κυρίως νέοι άνθρωποι, ηλικίας από 19 έως 25 ετών) βρίσκουν τον θάνατο και οι υπόλοιποι εξοντώνονται και ιδρυματοποιούνται και, σε κάθε περίπτωση, ούτε σωφρονίζονται και, βεβαίως, δεν θεραπεύονται, αλλά υποτροπιάζουν.

· Η παράγραφος 1 του άρθρου 4, δεν επιβάλει κανένα συσχετισμό της διάρκειας της ποινής με την ποσότητα ναρκωτικών, που έχει διακινηθεί, συνεπώς η ποινή, μεταξύ ενός και τριών ετών, κρίνεται από τον τρόπο, τον σκοπό και τη συμβολή του κατηγορούμενου στη συγκεκριμένη παραβατική συμπεριφορά, εάν είναι υπότροπος κ.λπ. Δηλαδή η ποσότητα της ναρκωτικής ουσίας δεν αποτελεί το κριτήριο για την επιβολή της ποινής.

· Η παράγραφος 2 του άρθρου 4 αναφέρεται σε μεγάλες ποσότητες ναρκωτικών, χωρίς να προσδιορίζεται συγκεκριμένη ποσότητα ναρκωτικών. Δεν καθορίζεται ανώτατη ποσότητα, που μπορεί να ανέρχεται σε εκατοντάδες κιλά. Σύμφωνα με το στοιχείο (3) του προοιμίου της Απόφασης, ο στόχος της ΕΕ είναι να εφαρμοστεί μια κοινή προσέγγιση σε επίπεδο Ένωσης. Συνεπώς θα πρέπει να αναφερθούμε σε αποφάσεις δικαστηρίων άλλων χωρών μελών της ΕΕ. Πρόσφατα, Γερμανικό και σε άλλη περίπτωση Ισπανικό δικαστήριο, επέβαλε ποινή δέκα ετών, για ποσότητα εκατοντάδων κιλών κοκαΐνης.

· Στην Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ δεν αναφέρεται πουθενά η ποινή της ισόβιας κάθειρξης για τα ναρκωτικά. Διευκρινίζεται ότι η έσχατη αυτή ποινή έχει καταργηθεί ήδη σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες μέλη της ΕΕ. Είναι δε γνωστό, ότι στην Ελλάδα η ποινή της ισόβιας κάθειρξης αποτελεί τον κανόνα και επιβάλλεται ακόμη και σε μη υπότροπους και σε δράστες νεαρής ηλικίας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία άτοπων, ανεπιεικών και απάνθρωπων αποτελεσμάτων εις βάρος των καταδικασμένων και, κυρίως, εις βάρος των ασθενών - τοξικομανών.


2. ΕΚΤΙΣΗ ΤΩΝ 3/5 ΤΗΣ ΠΟΙΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΦ΄ ΟΡΩΝ ΑΠΟΛΥΣΗ

Να ισχύσει και για τους καταδικασθέντες για ναρκωτικά η έκτιση των 3/5 της ποινής για την υφ’ όρων απόλυσή τους. Δεν είναι δίκαιο να γίνεται διάκριση και να απολύονται μετά την έκτιση των 4/5 της ποινής όσοι έχουν καταδικασθεί για εμπορία ναρκωτικών με τις «επιβαρυντικές περιστάσεις» του τέως άρθρου 8 του ειδικού ποινικού νόμου 1729/1987 (και νυν του αντίστοιχου άρθρου του κ.ν.ν. 3459/2006), δηλαδή κατ’ επάγγελμα, ιδιαίτερα επικίνδυνοι κ.λπ., διότι δεν θα υπάρξει ευεργετικό αποτέλεσμα για κανένα κρατούμενο για τα ναρκωτικά, αφού το 99% των κατηγορουμένων (καταδικασθέντων και υπόδικων) έχει υπαχθεί και ανήκει σε αυτή την κατηγορία και, όπως προκύπτει από τις στατιστικές, στην κατηγορία αυτή υπάγονται κυρίως νεαροί τοξικομανείς, που χαρακτηρίστηκαν, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία και τον τρόπο της εφαρμογής της από τα δικαστήρια, ως έμποροι και όχι ως ασθενείς δεόμενοι ιατρικής φροντίδας και θεραπείας.

3. ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥ ΔΡΑΣΤΗ

Η διάταξη του άρθρου 8 του ν. 1729/1987 (ήδη του κ.ν.ν. 3459/2006), σύμφωνα με την οποία, κατά την κρίση των δικαστών, ο δράστης κρίνεται «ιδιαίτερα επικίνδυνος» να καταργηθεί εντελώς, όπως ορθώς είχε καταργηθεί στο παρελθόν με το άρθρο 4 § 2 του ν. 2408/1996, και με το άρθρο 2 § 15 εδάφιο β’ του ν. 2479/1997 ο νομοθέτης την επανέφερε αδικαιολόγητα σε ισχύ. Δηλαδή, από την 31.05.1996 έως την 06.05.1997 η σχετική διάταξη είχε καταργηθεί. Επομένως, για όσες πράξεις τελέστηκαν πριν από την 31.05.1996, κατ’ εφαρμογή του επιεικέστερου νόμου (άρθρο 2 του Π.Κ.), δεν μπορεί να εφαρμοσθεί η σχετική διακεκριμένη περίπτωση. Ομοίως δεν ισχύει και για το ανωτέρω μεσοδιάστημα. Σημειωτέον, ότι, κατά κανόνα, οι εξαρτημένοι τοξικομανείς, ασχέτως εάν δεν είναι υπότροποι και ασχέτως αν βρίσκονται σε νεαρή ηλικία, κρίνονται ως «ιδιαιτέρως επικίνδυνοι», με αποτέλεσμα να καταδικάζονται στις προβλεπόμενες από τον νόμο εξοντωτικές ποινές και αντί θεραπείας να οδηγούνται στον αφανισμό.
Συνεπώς, κρίνεται δίκαιο να καταργηθεί αυτή η διάταξη για την αποσυμφόρηση των φυλακών, αφού από την ισχύ της και σε διάστημα έντεκα ετών διπλασιάστηκε ο αριθμός των κρατούμενων, μόνο με τη λανθασμένη (και πρακτικώς αυθαίρετη) πιθανολόγηση των δικαστών, ότι στο μέλλον οι δράστες θα διέπρατταν νέα εγκλήματα. Επίσης, να σημειωθεί, ότι στην Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ δεν υπάρχει διάταξη για «ιδιαίτερα επικίνδυνο δράστη». Σημειώνεται, ότι οι χώρες μέλη της ΕΕ έχουν κάνει σημαία τους την Απόφαση-Πλαίσιο για την καταστολή του εγκλήματος. Σκοπός δεν πρέπει να είναι η εξόντωση των ασθενών-τοξικομανών.

4. ΧΑΡΗ ΚΑΙ ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ

Να δοθεί χάρη και να μειωθεί η ποινή όλων των κρατούμενων και για οιονδήποτε αδίκημα, συμπεριλαμβανομένου και των ισοβιτών, για να αποσυμφορηθούν οι φυλακές. Θεωρούμε ότι αυτή η χάρη είναι δίκαιη και απαιτείται στο πλαίσιο της εφαρμογής της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ ΔΕΥ για τους εξής σημαντικούς λόγους:

α. Εκατοντάδες κρατούμενοι αντιμετώπισαν και πλήρωσαν με εξοντωτικές ποινές τις παρενέργειες του λεγόμενου «παραδικαστικού» και το γεγονός αυτό δεν αμφισβητείται. Οι παρενέργειες της κάθαρσης της δικαιοσύνης από τους επίορκους δικαστικούς λειτουργούς είναι ορατές και τα σημάδια του φόβου που διακατέχει τους δικαστικούς λειτουργούς αποτυπώθηκαν στις υπέρμετρα αυστηρές, άδικες και εξοντωτικές ποινές. Οι κρατούμενοι πολίτες, δυστυχώς, «πλήρωσαν» και εξακολουθούν να πληρώνουν την εξυγίανση του παραδικαστικού, αφού οι δικαστικοί λειτουργοί εξάντλησαν την αυστηρότητά τους εις βάρος τους για να φανούν έντιμοι, παραβιάζοντας τον όρκο τους για αμερόληπτη και ανεπηρέαστη δικαιοσύνη, και ήταν υπέρμετρα αυστηροί χωρίς να κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για κακοδικία, αφού η αυστηρότητα και η επιβολή ποινών σε δίκαιους και άδικους (Έλληνες και αλλοδαπούς) δεν θεωρείται αιτία κακοδικίας, ελέγχονται δε μόνο οι απαλλακτικές ποινικές αποφάσεις και όχι οι υπέρμετρα αυστηρές, οι εξοντωτικές και οι απάνθρωπες.

β. Η Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ ισχύει από την 25.10.2004, συνεπώς κατ’ εφαρμογή του επιεικέστερου νόμου (άρθρο 2 του Π.Κ.), θα έπρεπε να είχαν μετριαστεί όλες οι ποινές σύμφωνα με τις διατάξεις αυτής της Απόφασης. Επίσης, όσοι καταδικάστηκαν μετά την 25.10.2004, χωρίς να λάβουν υπόψη τους τα δικαστήρια τις διατάξεις της Απόφασης-Πλαισίου, που υπερίσχυε του εθνικού νόμου, σύμφωνα με την παρ. 1, του άρθρου 28 του Συντάγματος και των αποφάσεων ΑΠ 1603/1991 (Γ΄ Πολιτικού Τμήματος) και ΑΠ 1008/1993 (Α΄ Πολιτικού Τμήματος), καταδικάστηκαν άδικα, διότι δεν εφαρμόστηκε ο επιεικέστερος νόμος. Σημειώνεται, ότι οι Έλληνες δικαστές όφειλαν να γνωρίζουν την Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ, διότι είναι γνωστό ότι έχουν διπλό ρόλο, δηλαδή εθνικού και κοινοτικού δικαστή. Επίσης, εφόσον ο νόμος δεν αναγνωρίζει άγνοια νόμου στον πολίτη, πολύ περισσότερο δεν την αναγνωρίζει στον δικαστή.

γ. Λόγω του υπερπληθυσμού και των απάνθρωπων συνθηκών διαβίωσης των κρατούμενων στις ελληνικές φυλακές. Συγκεκριμένα, σε ένα τυπικό κελί ενός ή, το πολύ, δύο κρατούμενων, επί παραδείγματι των φυλακών της Αλικαρνασσού (η φυλακή κατασκευάσθηκε με τις τεχνικές προδιαγραφές των φυλακών Κορυδαλλού), διαμένουν τέσσερις, ή πέντε κρατούμενοι. Το τυπικό κελί έχει 3,73μ μήκος και 2,20μ πλάτος, με μία 0,90χ0,90μ τουαλέτα και 8,20μ² συνολικό εμβαδόν κελιού, συμπεριλαμβανομένης της τουαλέτας. Όταν διαμένουν πέντε άτομα, ο πέμπτος κοιμάται στο πάτωμα, δίπλα στην τουαλέτα. Δηλαδή, για τέσσερα άτομα, σε κάθε άτομο αντιστοιχούν 2,0μ², ενώ το άρθρο 21 του σωφρονιστικού κώδικα προβλέπει 10,00μ² ανά άτομο, πλέον της τουαλέτας, πρέπει δε να διαθέτει κρεβάτι, τραπέζι, κάθισμα και ντουλάπα. Προφανώς αυτά τα κελιά είναι, κυριολεκτικώς, στάβλοι συνάθροισης ζώων και όχι κελιά ευρωπαϊκής φυλακής για ανθρώπους.

δ. Σημειώνεται ότι ακόμη και η Ρουμανία, νέα χώρα - μέλος της ΕΕ, παραχώρησε χάρη πέντε ετών σε όλους του κρατούμενους με την εφαρμογή της Απόφασης-Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ.

στ. Εκατοντάδες νέοι άνθρωποι, κυρίως εξαρτημένοι και χρήστες ναρκωτικών, έχουν χαρακτηριστεί άδικα ως έμποροι και αργοπεθαίνουν στις φυλακές, ενώ αντιθέτως πολλοί επώνυμοι χρήστες ναρκωτικών έτυχαν της εύνοιας των δικαστών, οι δε γονείς των καταδικασμένων νέων ανθρώπων υφίστανται, κυριολεκτικώς, πέραν των άλλων συνεπειών της καταδίκης των παιδιών τους, σε ψυχικό και κοινωνικό επίπεδο, και αδιανόητη οικονομική επιβάρυνση, εφ’ όσον καταδαπανώνται εκποιώντας πολλές φορές ολόκληρη την περιουσία τους και δανειζόμενοι, δεν είναι δε λίγοι εκείνοι, οι οποίοι γίνονται θύματα των λειτουργούντων κυκλωμάτων, με περαιτέρω δυσμενέστατο αποτέλεσμα να δημιουργείται πρόσθετο κοινωνικό πρόβλημα και πρόβλημα λειτουργίας της Δημοκρατίας, κατά την δήλωση και αυτού του Προέδρου της ελληνικής Δημοκρατίας.

5. ΑΡΘΡΟ 497 § 7 ΚΠΔ

Το μέτρο της αναστολής εκτέλεσης της ποινής (άρθρο 497 § 7 ΚΠΔ) να εφαρμόζεται για τον σκοπό που νομοθετήθηκε, δηλαδή ως μέτρο επιείκειας (με σεβασμό, κυρίως, του θεσμοθετημένου «τεκμηρίου αθωότητας»), σε ποσοστό τουλάχιστον 60%, ώστε να αποσυμφορηθούν οι φυλακές από την πληθώρα των κρατούμενων, είναι δε γνωστό, ότι η διάταξη αυτή, τουλάχιστον στα δικαστήρια της Αθήνας και του Πειραιά, έχει περιέλθει, κατ’ ουσία σε αχρηστία, αφού επί παραδείγματι, επί συνόλου πενήντα υποθέσεων, γίνεται δεκτή μία ή, στην καλύτερη περίπτωση, δύο περιπτώσεις και αναστέλλεται η ποινή, ενώ σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, οι αντίστοιχες αιτήσεις απορρίπτονται χωρίς αιτιολογία και κατά παράβαση του νόμου (άρθρου 139 ΚΠΔ και 93§3, εδ. α΄ του Συντάγματος).

6. ΒΟΥΛΕΥΜΑ 25/2008 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΦΕΤΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

Το Συμβούλιο Εφετών Κέρκυρας με το υπ΄ αριθ. 25/2008 και με ημερομηνία 05.03.08 βούλευμα, αποφυλάκισε μη τοξικομανή δράστη, χωρίς καμία χρηματική εγγύηση, ενώ είχε προφυλακιστεί με βαριές κατηγορίες για κατοχή, μεταφορά και απόπειρα εισαγωγής ναρκωτικής ουσίας (ηρωίνης) στο σωφρονιστικό κατάστημα των φυλακών Κέρκυρας, με την αιτιολογία ότι η πράξη του δράστη, λόγω του πρότερου έντιμου βίου, δεν καταδείκνυε οργανωμένη εγκληματική υποδομή και επικινδυνότητα, αλλά περιστασιακή παραβατική συμπεριφορά !!!!

Επισημαίνεται ότι εκατοντάδες πολίτες, με μικρότερα αδικήματα από τον συγκεκριμένο δράστη, με αβεβαίωτες συναλλαγές και με αόριστες κατηγορίες χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία και πολλές φορές θύματα εγκληματικών οργανώσεων, κυρίως νέοι άνθρωποι, που είχαν την ατυχία να εμπλακούν και να εξαρτηθούν από τα ναρκωτικά, έχουν καταδικασθεί με εξοντωτικές ποινές, από 10 χρόνια έως ισόβια κάθειρξη, χωρίς ποτέ να κρίνουν οι δικαστές ότι οι πράξεις των κατηγορούμενων καταδείκνυαν περιστασιακή παραβατική συμπεριφορά. Αυτό το βούλευμα του Συμβούλιο Εφετών Κέρκυρας, στο πλαίσιο των διατάξεων του επιεικέστερου ευρωπαϊκού δικαίου για τα ναρκωτικά (Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ), αποτελεί πλέον νομολογία της ελληνικής δικαιοσύνης και είναι δικαίωμα κάθε κατηγορούμενου πολίτη να την επικαλεσθεί στα δικαστήρια ως νομολογία. Αυτό έκαναν πολλοί κατηγορούμενοι, όταν δικάστηκαν, αλλά χωρίς αποτέλεσμα, διότι δυστυχώς «η δικαιοσύνη εφαρμόζει δύο δίκαια, ένα επιεικές για τους επώνυμους και ένα εξοντωτικό για τους ανώνυμους πολίτες».

Μετά τα πρόσφατα δημοσιεύματα στον τύπο σχετικά με το υπ΄ αριθ. 25/2008 βούλευμα, η «Ένωση Πολιτών» ερεύνησε το θέμα και, θεώρησε υποχρέωση και καθήκον της, για να υπάρχει δημοκρατία και περιφρούρηση των καλώς εννοούμενων δικαιωμάτων των πολιτών, να υψώσει τη φωνή της και να κάνει γνωστό στον κ. Υπουργό Δικαιοσύνης και στο πρόεδρο του Αρείου Πάγου την άρνηση των δικαστικών λειτουργών να εφαρμόσουν το Σύνταγμα και τους νόμους για όλους τους κατηγορούμενους ακόμη και για τους επώνυμους, όπως άλλωστε έχουν υποχρέωση. Σύμφωνα με την απόφαση 31/2007 της ολομέλειας Α.Π., στην οποία προήδρευσε ο νυν πρόεδρος του Αρείου Πάγου και στην οποία αποτυπώνεται η μεγάλη σοφία που διακρίνει τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου, τονίζεται ότι από τη διάταξη του άρθρου 4 §1 του Συντάγματος, κατά την οποία όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου, συνάγεται ότι το Σύνταγμα θεσπίζει όχι μόνο την ισότητα των Ελλήνων έναντι του νόμου αλλά και την ισότητα του νόμου έναντι των Ελλήνων πολιτών, χωρίς εξαιρέσεις και χωρίς διακρίσεις. Δηλαδή, το Σύνταγμα δεν εξαιρεί τους επώνυμους. Καλείται το Υπουργείο Δικαιοσύνης να απαντήσει στον ελληνικό λαό και σε όλους τους κρατούμενους για υποθέσεις ναρκωτικών για το ποιος ευνοήθηκε από το υπ΄ αριθ. 25/2008 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Κέρκυρας και γιατί αυτή η νομολογία εφαρμόστηκε μία φορά και όχι για όλους τους κρατούμενους.

7. Η ΝΟΜΙΚΗ ΑΡΧΗ «NE BIS IN IDEM»

Η «Ένωση Πολιτών» φέρνει στην επιφάνεια τη μεγάλη αδικία που γίνεται από τις ελληνικές αρχές σε βάρος ελλήνων πολιτών και αφορά την επανάληψη της ποινικής διαδικασίας για τα ίδια πραγματικά περιστατικά / αδικήματα, για τα οποία έχουν ήδη εκδοθεί αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις από χώρες μέλη της ΕΕ.
Η νομική αρχή «ne bis in idem», η οποία βεβαιώνει ότι ουδείς προσάγεται ενώπιον της δικαιοσύνης και δικάζεται δύο φορές για την ίδια αξιόποινη πράξη, ενώ αναγνωρίζεται στο εθνικό ποινικό δίκαιο, δεν εφαρμόζεται από τα ελληνικά δικαστήρια όταν αφορά υποθέσεις σε επίπεδο ΕΕ.
Αποτέλεσμα αυτής της ανισορροπίας είναι να υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες Έλληνες πολίτες και ιδιαίτερα ναυτικοί, οι οποίοι ενώ καταδικάστηκαν από δικαστήριο κράτους μέλους της ΕΕ για αδικήματα του ποινικού δικαίου και ενώ έχουν εκτίσει, ή εκτίουν, ή δεν μπορεί η ποινή τους να εκτιθεί, σύμφωνα με τους νόμους του συμβαλλόμενου κράτους που επέβαλε την καταδίκη, η Ελλάδα προχωρεί στην άσκηση νέας ποινικής δίωξης με αποτέλεσμα με την επιστροφή τους στη χώρα μας να επαναλαμβάνεται η ποινική διαδικασία από τα ελληνικά δικαστήρια, επιβάλλοντας στα ίδια πρόσωπα εξοντωτικές ποινές και μάλιστα την ποινή της ισόβιας κάθειρξης. Αποτέλεσμα αυτής της αδικίας είναι ότι όσοι δεν γνωρίζουν αυτή την ανισορροπία να καταλήγουν για δεύτερη φορά στη φυλακή για το ίδιο αδίκημα, με εξοντωτική ποινή, ενώ όσοι τη γνωρίζουν δεν επαναπατρίζονται και δεν ξαναβλέπουν ποτέ την οικογένειά τους.

Επισημαίνεται ότι στο πλαίσιο της δικαστικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ, σε ποινικές υποθέσεις και γενικότερα στο πεδίο του χώρου ελευθερίας, ασφάλειας και δικαιοσύνης της ΕΕ προέχει η εξασφάλιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών και η αμοιβαία αναγνώριση των δικαστικών αποφάσεων μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Η νομική αρχή «ne bis in idem», γνωστή από το ρωμαϊκό δίκαιο, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των χωρών μελών της ΕΕ οδηγώντας στις αναλλοίωτες ελευθερίες μιας δημοκρατικής κοινωνίας ενός κράτους δικαίου.
Στο επίπεδο της ΕΕ η αρχή ρυθμίζεται από τη Σύμβαση για την Εφαρμογή της Συμφωνίας του Σένγκεν, τη Συνθήκη του Amsterdam, της Απόφασης-Πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ, που αφορά το Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ, της Απόφασης-Πλαισίου 2003/577/ΔΕΥ, σχετικά με την εκτέλεση των αποφάσεων δέσμευσης περιουσιακών ή αποδεικτικών στοιχείων στην ΕΕ, καταλήγοντας στη Συνθήκη της Λισσαβόνας (ν. 3671/2008). Η Σύμβαση Σένγκεν δέσμευσε τα κράτη μέλη να εφαρμόζουν την εν λόγω αρχή όχι μόνον «κατακορύφως», ήτοι στο επίπεδο του κράτους μέλους, αλλά επίσης «οριζοντίως», ή στο διακρατικό επίπεδο, απαγορεύοντας να δικάζεται και να κατηγορείται ενώπιον της δικαιοσύνης ένας πολίτης που έχει διαπράξει ποινικό αδίκημα με στοιχείο εξωτερικού πλείονες φορές από διαφορετικά δικαστήρια των κρατών μελών. Σημειώνεται ότι με πρωτοβουλία της ελληνικής Δημοκρατίας εκδόθηκε το σχέδιο Απόφασης-Πλαισίου του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την Εφαρμογή της αρχής «ne bis in idem» (7246/2003 - C5 -0165/ 2003-2003/0811 (CNS)).

Η νομική αρχή «ne bis in idem» κατοχυρώνεται ως ατομικό δικαίωμα στα διεθνή νομικά μέσα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, όπως στο Διεθνές Σύμφωνo για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (άρθρο 14, παράγραφος 7) της 19.12.1966, στο έβδομο πρωτόκολλο (άρθρο 4) της Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών και στον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ (άρθρο 50), αναγνωρίζεται δε από όλα τα νομικά συστήματα που διαπνέονται από την ιδέα σεβασμού και προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων και αποτελεί ουσιαστική θωράκιση έναντι της καταχρηστικής άσκησης των κρατικών εξουσιών επί των πολιτών. Το άρθρο 14, παράγραφο 7 του Διεθνούς Συμφώνου κυρώθηκε με το ν. 2462/1997 και ισχύει από 05.08.97 και ορίζει ότι κανείς δεν δικάζεται ούτε τιμωρείται για ένα αδίκημα για το οποίο έχει ήδη απαλλαγεί ή καταδικαστεί με οριστική απόφαση που εκδόθηκε σύμφωνα με το δίκαιο και την ποινική δικονομία κάθε χώρας. Από την διάταξη αυτή η οποία κατά το άρθρο 28, παρ.1 του Συντάγματος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του ελληνικού εσωτερικού δικαίου και υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου, προκύπτει ότι από την ισχύ του ως άνω Διεθνούς Συμφώνου κάθε απόφαση αλλοδαπού δικαστηρίου, με την οποία ο δράστης, ημεδαπός ή αλλοδαπός, καταδικάστηκε ή αθωώθηκε αμετάκλητα, αποτελεί δεδικασμένο στην Ελλάδα, που εμποδίζει νέα δίωξη του δράστη για την ίδια αξιόποινη πράξη. Αν δε παρά ταύτα ασκηθεί νέα ποινική δίωξη αυτή κηρύσσεται απαράδεκτη, λόγω δεδικασμένου, σύμφωνα με το άρθρο 370, περ. γ ΚΠΔ. Η πιο πάνω διάταξη του άρθρου 14, παρ.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα δικαιώματα του ανθρώπου είναι ευμενέστερη των ρυθμίσεων που προβλέπονται από τα άρθρα 3, 54 και 55 του ν. 2414/1997, που κύρωσε τη συμφωνία Σένγκεν (Απόφαση 86/2001 Α.Π.).

Δ Ε Λ Τ Ι Ο ΤΥΠΟΥ 15 Νοεμβρίου 2008

Κατά την 14.11.2008, οι νόμιμοι εκπρόσωποι της “Ένωσης Πολιτών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ”, αποδεχόμενοι αντίστοιχη πρόσκληση, έγιναν δεκτοί από τον Γενικό Γραμματέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης κ. Κωνσταντίνο Γκλέτσο καθώς και από τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Σωτήρη Χατζηγάκη, στους οποίους τέθηκαν αναλυτικά και με κάθε δυνατή λεπτομέρεια καθώς και με πλήρη τεκμηρίωση τα σοβαρότατα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι υπόδικοι και οι καταδικασμένοι, εξ αιτίας των γνωστών απάνθρωπων και απαράδεκτων συνθηκών των ελληνικών φυλακών καθώς και εξ αιτίας της επιβολής εξοντωτικών και ομοίως απάνθρωπων ποινών πολυετών καθείρξεων εις βάρος κυρίως νέων ανθρώπων, που είχαν την ατυχία να εμπλακούν και να εξαρτηθούν από τα ναρκωτικά.
Τόσο ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου όσο και ο ίδιος ο Υπουργός Δικαιοσύνης διαβεβαίωσαν τους εκπροσώπους της «Ένωσης Πολιτών», ότι δεσμεύονται να προβούν εντός των αμέσως προσεχών ημερών στην άμεση επίλυση όλων των προβλημάτων των φυλακισμένων, με τη λήψη άμεσων και αποτελεσματικών μέτρων, αφού πλέον έχει γίνει κατανοητό, ότι η επικρατούσα σημερινή κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο. Έτσι, με βάση τις διαβεβαιώσεις του κ. Υπουργού, μεταξύ των άλλων, πρόκειται αμέσως να γίνει η ενσωμάτωση στην εθνική νομοθεσία της Απόφασης – Πλαισίου 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, ώστε να πάψει η επιβολή εξοντωτικών ποινών πολυετών καθείρξεων καθώς και αυτής της έσχατης των Αποινών, δηλαδή της ισόβιας κάθειρξης, εις βάρος των εμπλακέντων με τα ναρκωτικά και, κυρίως, εις βάρος νέων ανθρώπων, που, ως γνωστό, κρίνονται και χαρακτηρίζονται ως δήθεν έμποροι ναρκωτικών, ενώ είναι άρρωστοι χρήστες. Όπως είναι γνωστό, η Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ καθορίζει τα συστατικά χαρακτηριστικά των εγκληματικών πράξεων για τη διακίνηση ναρκωτικών και επιβάλει την υποχρέωση στα κράτη μέλη της ΕΕ να καθορίσουν στην εθνική νομοθεσία τους, για αυτές τις εγκληματικές πράξεις, μία μέγιστη ποινή, κυμαινόμενη σε ελάχιστο και μέγιστο όριο. Αυτή η απόφαση στο χώρο της Ελευθερίας Ασφάλειας και Δικαιοσύνης της ΕΕ αποτελεί πλέον ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία, είναι μέρος του τρίτου πυλώνα της ΕΕ, σύμφωνα με την συνθήκη του Maastricht και δεσμεύει τα κράτη μέλη για την εφαρμογή της. Η ΕΕ, με τη στρατηγική της για τον περιορισμό της διακίνησης ναρκωτικών, έχει καλέσει τα κράτη μέλη της να εναρμονίσουν το ποινικό τους δίκαιο με μέγιστες ποινές (Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ) ακολουθώντας τα σύγχρονα προγράμματα ποινικής και αντεγκληματικής πολιτικής των Δυτικών χωρών, τις τελευταίας δεκαετίας, και να καθορίσουν την πρόληψη και ενημέρωση (Απόφαση 1150/2007/ΕΚ) και την μείωση της χρήσης ναρκωτικών ως τη βασική αρχή στη ποινική και αντεγκληματική τους πολιτική και όχι την αυστηροποίηση και την μηδενική ανοχή των ποινών στο κατασταλτικό σύστημα τους.

Σύμφωνα με τις δηλώσεις και τις διαβεβαιώσεις του κ. Υπουργού, έχουν ήδη διαπιστωθεί τα αδικαιολογήτως μη επιλυθέντα μέχρι σήμερα προβλήματα όλων των φυλακισμένων καθώς και οι επικρατούσες απάνθρωπες και απαράδεκτες συνθήκες στις φυλακές, που δεν τιμούν τη Χώρα μας, ούτε τον πολιτισμό, και πρόκειται αμέσως αυτά να επιλυθούν και να αντιμετωπίζονται στο εξής οι φυλακισμένοι ως ανθρώπινα όντα, ως πολίτες και ως άνθρωποι με ανάγκες αλλά και με αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα.
Η Ένωση Πολιτών, εξακολουθώντας να παρέχει με την ίδια αποφασιστικότητα την αμέριστη συμπαράστασή της στους κρατούμενους (καταδικασμένους και υπόδικους) εύχεται και ελπίζει, ότι, επί τέλους, θα γίνουν πράξη οι απαιτούμενες άμεσες και κατεπείγουσες ενέργειες, χωρίς άλλες καθυστερήσεις, προκειμένου να πάψει η δικαιολογημένη αντίδραση και οι απεγνωσμένες κινητοποιήσεις των κρατούμενων (απεργία πείνας) και να ανατείλει το φως της Δικαιοσύνης στον σημερινό ερεβώδη χώρο των φυλακών.

ΦΩΣ ΣΤΗ ΜΗΧΑΝΗ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ

Η σύγχυση και η αργοπορία της Πολιτείας για την εφαρμογή της απόφασης 2004/757/ΔΕΥ (2004/757/JHA) του Συμβουλίου της Ευρώπης, αντιβαίνει τη νέα ποινική και αντεγκληματική πολιτική της ΕΕ και παραβιάζει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες του ανθρώπου.

Η ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για τα ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, στην προσπάθειά της για την προάσπιση, διαφύλαξη και προαγωγή των αναγνωρισμένων δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου και για να ρίξει φως στη μηχανή της αδικίας κατά των κατηγορουμένων και κρατουμένων για ναρκωτικά στη χώρα μας, θεωρεί υποχρέωση και καθήκον της, για να υπάρχει δημοκρατία, να υψώσει τη φωνή της και να κάνει γνωστό στην Κοινωνία την άρνηση της εφαρμογής των Κανόνων Δικαίου, καθώς επίσης και την αδράνεια και τις παραλείψεις των αρμοδίων, που βλάπτουν τον πολίτη όταν δεν εφαρμόζουν τα νέα μέτρα ποινικής και αντεγκληματικής πολιτικής που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, για την εναρμόνιση του ποινικού δικαίου των κρατών μελών της.

Απευθυνόμαστε προς τους αξιότιμους: κ. Πρωθυπουργό, κ. Υπουργό Δικαιοσύνης, κ. πρόεδρο του Αρείου Πάγου, κ. εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, και στην ίδια την ελληνική Κοινωνία, με αφορμή την αδιαφορία, αργοπορία, τη λανθασμένη ερμηνεία και τη μη άμεση εφαρμογή από τους αρμοδίους, σε βάρος των κατηγορούμενων και κρατουμένων, της Απόφασης-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ, (2004/757/JHA) του Συμβουλίου της Ευρώπης, της 25ης Οκτωβρίου 2004. Αυτή η απόφαση στο χώρο της Ελευθερίας Ασφάλειας και Δικαιοσύνης της ΕΕ αποτελεί πλέον ισχύουσα κοινοτική νομοθεσία, είναι μέρος του τρίτου πυλώνα της ΕΕ, σύμφωνα με την συνθήκη του Maastricht και δεσμεύει τα κράτη μέλη για την εφαρμογή του. Η απόφαση θεσπίζει ελάχιστους κανόνες (σύμφωνα με το άρθρο 31, στοιχείο ε) της Συνθήκης για την ΕΕ) για τα κράτη μέλη, σχετικά με τα στοιχεία της αντικειμενικής υπόστασης των εγκλημάτων και πολύ ηπιότερες ποινές, για τα ελληνικά δεδομένα, που καθόρισε η ΕΕ, στον τομέα της παράνομης διακίνησης ναρκωτικών. Η καταληκτική ημερομηνία για τη λήψη των αναγκαίων μέτρων, από τα κράτη μέλη προς συμμόρφωση με τις διατάξεις της απόφασης, ήταν η 12η Μαΐου 2006. Όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, και ιδιαίτερα τα κράτη μέλη της συμφωνίας Σένγκεν, συμμορφώθηκαν με αυτή την απόφαση, εκτός της χώρας μας.

Η προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΔτΑ) αποτελεί το θεμέλιο κάθε σύγχρονης δημοκρατίας. Αυτό διακηρύσσεται πανηγυρικά και στο ελληνικό Σύνταγμα (όπως και στα συντάγματα όλων των κρατών μελών της ΕΕ), αφού στο άρθρο 2, παράγραφος 1 το Σύνταγμά μας εξαγγέλλει ότι: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Μέσω αυτών των Δικαιωμάτων πραγματώνεται η «αξία» του Ανθρώπου και εξασφαλίζεται στον καθένα η «ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του», όπως διακηρύσσεται στο άρθρο 5, παράγραφο 1 του Συντάγματός μας.

Στην ΕΕ το βασικότερο διεθνές κείμενο για την προστασία των ΔτΑ είναι η «Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών» (ΕΣΔΑ), η οποία ισχύει σε όλα τα κράτη μέλη της. Η διεθνής αυτή Σύμβαση προστατεύει κάθε Άνθρωπο και όχι μόνο τους πολίτες της ΕΕ. Στα πλαίσια του Συμβουλίου της Ευρώπης, η προστασία των ΔτΑ ανήκει στο «Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» (ΕΔΔΑ). Οι Διεθνείς Συμβάσεις για τα ΔτΑ, όπως η ΕΣΔΑ, μετά την κύρωσή τους από την ελληνική Βουλή, ισχύουν, σύμφωνα με το άρθρο 28, παράγραφο 1 του Συντάγματός μας, ως εσωτερικό δίκαιο και μάλιστα «αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου». Επομένως, καθένας μπορεί να επικαλεστεί στα ελληνικά δικαστήρια την προστασία που του παρέχεται από την ΕΣΔΑ, πράγμα σημαντικό, ιδίως όταν οι διατάξεις της είναι ευνοϊκότερες από τις αντίστοιχες ελληνικές, οπότε και επικρατούν. Τα ελληνικά δικαστήρια οφείλουν να εφαρμόζουν την ΕΣΔΑ. Αν δεν το πράξουν, ο ενδιαφερόμενος δικαιούται να ασκήσει προσφυγή κατά της Ελλάδας, σύμφωνα με το άρθρο 34 της ΕΣΔΑ, οπότε το Δικαστήριο του Στρασβούργου ελέγχει τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων.

Από τη δεκαετία του 90 η ΕΕ έχει αντιδράσει με την ανάπτυξη στρατηγικών για τα ναρκωτικά και σχέδια δράσης που καλύπτει την περίοδο 2005-2012.
Η στρατηγική της ΕΕ, όπως τελικά διαμορφώθηκε, περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων στόχος των οποίων είναι να ανακόψουν τον ρυθμό της ζήτησης ναρκωτικών, να βελτιώσουν τη θεραπεία των τοξικομανών, να μειώσουν τη διαθεσιμότητα των παράνομων ναρκωτικών, να εναρμονίσουν τις πολιτικές των κρατών μελών, καθορίζοντας μέγιστες ποινές (απόφαση 2004/757/ΔΕΥ) και να ενδυναμώσουν τη συνοχή των κρατών μελών, στον τομέα της πολιτικής τους για τη δίωξη της διακίνησης ναρκωτικών. Η στρατηγική αυτή αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του προγράμματος της Χάγης για την ενίσχυση της ελευθερίας, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης στην ΕΕ.

Συγκεκριμένα, η Επιτροπή Υπουργών της ΕΕ, με τη Σύσταση Νο. R (96) 8 (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών, στις 5 Σεπτεμβρίου 1990 κατά την 572η συνάντηση των Εκπροσώπων των Υπουργών), λαμβάνοντας υπόψη ότι σκοπός του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι η επίτευξη μεγαλύτερης ενότητας μεταξύ των κρατών μελών και ότι η επιτυχία της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εναρμόνιση των μέτρων προς μία συντονισμένη και συνεπή Ευρωπαϊκή αντεγκληματική πολιτική, καθόρισε τους κανόνες και τα μέτρα της κοινής αντεγκληματικής πολιτικής για τα κράτη μέλη.

Επίσης, η Επιτροπή Υπουργών της ΕΕ, με τη Σύσταση Νο. R (99) 22 (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών, στις 30 Σεπτεμβρίου 1999 κατά την 681η συνάντηση των Εκπροσώπων των Υπουργών), εκτιμώντας ότι ο υπερκορεσμός των φυλακών και η αύξηση του πληθυσμού των φυλακών αποτελούν μέγιστη πρόκληση για το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης, από την άποψη των ΔτΑ, έκρινε απαραίτητο ότι τα μέτρα που στοχεύουν στην καταπολέμηση μείωση της έκτασης του πληθυσμού των φυλακών είναι αναγκαίο να ενσωματωθούν σε μια συνεπή κα λογική αντεγκληματική πολιτική, κατευθυνόμενη στην πρόληψη του εγκλήματος, στην ασφάλεια και προστασία του κοινού στην εξατομίκευση των κυρώσεων και μέτρων, στην αποεγκληματοποίηση ορισμένων τύπων εγκλημάτων, ή να τα αναταξινομήσουν έτσι ώστε να μην επισύρουν ποινές που συνεπάγονται στέρηση της ελευθερίας.

Επίσης, η Επιτροπή Υπουργών της ΕΕ, με τη Σύσταση Rec (2003) 22 (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών, στις 24 Σεπτεμβρίου 2003 κατά την 853η συνάντηση των Εκπροσώπων των Υπουργών), υιοθέτησε την υπό όρους απόλυση (απόλυση επί λόγω τιμής), αναγνωρίζοντας ότι η απόλυση υπό όρους είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά και εποικοδομητικά μέσα για την πρόληψη της υποτροπής στο έγκλημα και την προαγωγή της αποκατάστασης, που θα προσφέρει στον κρατούμενο μια σχεδιασμένη, υπό βοήθεια και επίβλεψη επανένταξη στη κοινωνία.

Η Απόφαση-Πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ καθορίζει τα συστατικά χαρακτηριστικά των εγκληματικών πράξεων για τη διακίνηση ναρκωτικών και επιβάλει την υποχρέωση στα κράτη μέλη της ΕΕ να καθορίσουν στην εθνική νομοθεσία τους, για αυτές τις εγκληματικές πράξεις, μία μέγιστη ποινή, κυμαινόμενη σε ελάχιστο και μέγιστο όριο. Συγκεκριμένα, η απόφαση καθορίζει ελάχιστη ποινή 5 και μέγιστη 10 έτη για διακίνηση μεγάλων ποσοτήτων ναρκωτικών, ενώ για άλλες ποσότητες καθορίζει ελάχιστη ποινή 1 και μέγιστη 3 έτη. Την απόπειρα διακίνησης ναρκωτικών δεν τη χαρακτηρίζει αξιόποινη. Επίσης καθορίζει τις εξής ελαφρυντικές περιστάσεις, όταν ο δράστης του εγκλήματος: α) θέσει τέρμα στις εγκληματικές δραστηριότητες του, π.χ. όπως καθορίζεται από τη Σύσταση Rec (2003) 22, ή β) παρέχει πληροφορίες στις αρχές. Ο χαρακτηρισμός του ιδιαίτερα επικίνδυνου, για τα ναρκωτικά, ο συνήθης θανατηφόρος χαρακτηρισμός, της μηχανής της αδικίας για να καταδικάζει άτυχους πολίτες, δεν υπάρχει στην απόφαση ορόσημο της ΕΕ.

Η υποχρέωση εφαρμογής της παραπάνω απόφασης για τα κράτη μέλη, συμπεριλαμβανομένης και της χώρας μας, προκύπτει από το άρθρο 10 της «Συνθήκης για την Ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας» από την οποία απορρέουν οι υποχρεώσεις των μελών κρατών καθώς επίσης και η εντολή να μην θέσουν σε κίνδυνο την πραγματοποίηση των σκοπών της συνθήκης. Επίσης είναι μεγαλύτερη η υποχρέωση, για τα κράτη μέλη της συμφωνίας Σένγκεν, να εναρμονίσουν την ποινική και αντεγκληματική πολιτική τους διότι είναι αδιανόητο π.χ. ο Πορτογάλος στη χώρα του για κατοχή μικρής ποσότητας ναρκωτικών να διαπράττει διοικητική παράβαση και να του γίνεται μόνο σύσταση από τις Αρχές, ή να πληρώνει πρόστιμο μερικά Ευρώ, αλλά εάν τυχόν συλληφθεί στην Ελλάδα, με την ίδια ποσότητα να θεωρείται ότι διέπραξε κακούργημα και να αντιμετωπίζει ποινή κάθειρξης πολλών ετών και ίσως και ισόβια.

Στο πλαίσιο μιας νέας στρατηγικής για την ολοκλήρωση και εναρμόνιση της νομοθεσίας των κρατών μελών και μια ενιαία Ευρωπαϊκή προσέγγιση καταπολέμησης των ναρκωτικών σε ολόκληρη την ΕΕ, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρώπης με την απόφαση 1150/2007/ΕΚ στις 25.09.2007 θέσπισε, για τη περίοδο 2007-2013, το ειδικό πρόγραμμα «Πρόληψη των ναρκωτικών και σχετική ενημέρωση» στο πλαίσιο του γενικού προγράμματος «Θεμελιώδη δικαιώματα και δικαιοσύνη» και υιοθέτησε μια νέα ποινική και αντεγκληματική πολιτική.

Η ΕΕ, με τη στρατηγική της για τον περιορισμό της διακίνησης ναρκωτικών, καλεί τα κράτη μέλη να εναρμονίσουν το ποινικό τους δίκαιο με μέγιστες ποινές ακολουθώντας τα σύγχρονα προγράμματα ποινικής και αντεγκληματικής πολιτικής των Δυτικών χωρών, τις τελευταίας δεκαετίας, και να καθορίσουν την πρόληψη και την μείωση της χρήσης ναρκωτικών ως τη βασική αρχή στη ποινική και αντεγκληματική τους πολιτική και όχι την αυστηροποίηση και την μηδενική ανοχή των ποινών στο κατασταλτικό σύστημα τους. Σημειώνεται ότι οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεσμεύουν άμεσα τα κράτη μέλη και παράγουν άμεσα έννομα αποτελέσματα για τους πολίτες της ΕΕ.

Αρχικά, η Επιτροπή με την ανακοίνωσή της COM/2001/0301 προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σχετικά με την εφαρμογή του σχεδίου δράσης της ΕΕ για τα ναρκωτικά για τα έτη 2000-2004, είχε αποφασίσει να δοθεί υψηλότερη προτεραιότητα στην πρόληψη των ναρκωτικών, στη μείωση της ζήτησης και στη μείωση των αρνητικών αποτελεσμάτων από τη χρήση ναρκωτικών και επισήμανε την ανάγκη τακτικής συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών στη διαμόρφωση των πολιτικών της ΕΕ για τα ναρκωτικά. Επίσης, η Επιτροπή, με την ανακοίνωσή της COM/2004/707 τελικό, ανακοίνωσε στο Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τη τελική αξιολόγηση και του σχεδίου δράσης της ΕΕ για τα ναρκωτικά για τα έτη 2000-2004. Στη διαμόρφωση των τελικών προτάσεων είχε συμμετάσχει και η χώρα μας.

Στη συνέχεια το Συμβούλιο με την απόφαση 15074/04 της 22ας Νοεμβρίου 2004, διαμόρφωσε μια στρατηγική για τα έτη 2005-2012. Αυτή η στρατηγική στηρίχθηκε στην ανακοίνωσή της Επιτροπής COM/2004/707 τελικό, σε προηγούμενες αποφάσεις του Συμβουλίου και του Κοινοβουλίου, καθώς επίσης και στην απόφαση 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της 25ης Οκτωβρίου 2004. Η στρατηγική κάλυψε το σύνολο των δραστηριοτήτων της ΕΕ, όσον αφορά τα ναρκωτικά και όρισε τους κύριους στόχους της ΕΕ. Οι στόχοι περιλάμβαναν την επίτευξη υψηλού επιπέδου προστασίας της υγείας, ευημερίας και κοινωνικής συνοχής μέσω της πρόληψης και της μείωσης της χρήσης ναρκωτικών, της εξάρτησης καθώς και των επιβλαβών συνεπειών των ναρκωτικών για την υγεία και τη κοινωνία. Δηλαδή η ΕΕ χάραξε μια κοινωνιοκεντρική αντεγκληματική πολιτική εφαρμόζοντας μέτρα που αφορούν την κοινωνική και τους τρόπους δράσης του κράτους πρόνοιας (κοινωνικές παροχές, μέτρα κατά της ανεργίας, περίθαλψη, ασφάλεια, κ.λ.π.) και εστράφη προς την αποποινικοποίηση. Για την ΕΕ το σύστημα που χρησιμοποιεί ποινικο-κατασταλτικά μέτρα για την αντιμετώπιση της αύξησης της χρήσης ναρκωτικών (όπως η χώρα μας) είναι πλέον παρελθόν, όπως είναι παρελθόν και η ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Στη συνέχεια και σύμφωνα με τη στρατηγική της ΕΕ για τα έτη 2005-2012, το Συμβούλιο, με την απόφαση C 168 /08.07.2005 ενέκρινε το σχέδιο δράσης της ΕΕ για τα ναρκωτικά για τα έτη 2005-2008, βασισμένο και αυτό στην απόφαση 2004/757/ΔΕΥ. Δυστυχώς η μη εφαρμογή στη χώρα μας, του ολοκληρωμένου σχεδίου δράσης 2005-2012 την εκθέτει διεθνώς, διότι ενώ το Υπουργείο Εξωτερικών αναφέρει με υπερηφάνεια στην ιστοσελίδα του ότι η Ελλάδα σέβεται τις διεθνείς της συμφωνίες, όπως το συγκεκριμένο σχέδιο αντεγκληματικής πολιτικής της ΕΕ, το Υπουργείο Δικαιοσύνης κωφεύει για την εφαρμογή του.

Με την απόφαση 1150/2007/ΕΚ της 25ης Σεπτεμβρίου 2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρώπης εγκρίθηκε η θέσπιση, για την περίοδο 2007-2013, του ειδικού προγράμματος «Πρόληψη των ναρκωτικών και σχετική ενημέρωση» στο πλαίσιο του γενικού προγράμματος «Θεμελιώδη δικαιώματα και δικαιοσύνη». Αυτή η απόφαση υιοθέτησε και βασίστηκε στη στρατηγική της ΕΕ για τα έτη 2005-2012, που είχε εγκριθεί με την απόφαση 15074/04 του Συμβουλίου, καθώς επίσης υιοθέτησε και το σχέδιο δράσης της ΕΕ για την καταπολέμηση των ναρκωτικών για τα έτη 2005-2008, που είχε εγκριθεί από το Συμβούλιο με την απόφαση C 168 .

Τέλος, επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με τα ανωτέρω, η απόφαση 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου αποτελεί πλέον αδιαμφισβήτητο και αναπόσπαστο μέρος της απόφασης 1150/2007/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της ΕΕ και αποτελεί τον πυρήνα της ποινικής και αντεγκληματικής πολιτικής της ΕΕ για την επόμενη δεκαετία.

Σήμερα, ο κατασταλτικός μηχανισμός της χώρας μας, για τη πάταξη της διακίνησης των ναρκωτικών, στηρίζεται σε ανελαστικές πολιτικές επιβολής του νόμου και της τάξης (law and order), χωρίς τη δυνατότητα μετατροπής της ποινής, τον οποίο διαδέχθηκε η πολιτική της μηδενικής ανοχής, ιδιαίτερα μετά την ισχυρή δόνηση που δέχθηκαν τα θεμέλια της ελληνικής Δικαιοσύνης, λόγω του λεγόμενου “παραδικαστικού”.

Οι παρενέργειες της κάθαρσης του “παραδικαστικού” είναι ορατές και τα σημάδια του φόβου που διακατέχει τους δικαστικούς λειτουργούς αποτυπώνονται στη μηδενική ανοχή τους με τις εκατοντάδες υπέρμετρα αυστηρές, άδικες και εξοντωτικές ποινές ισόβιας κάθειρξης. Δυστυχώς οι κατηγορούμενοι Έλληνες πολίτες «πληρώνουν» την εξυγίανση, αφού οι δικαστικοί λειτουργοί εξαντλούν την αυστηρότητά τους σε βάρος τους γιατί πιστεύουν ότι έτσι θα φανούν έντιμοι, με αποτέλεσμα να έχουν υπερφορτωθεί οι χωματερές ανθρώπων με εκατοντάδες ισοβίτες για ναρκωτικά.

Αλλά και οι πολιτικοί μας έχουν συνεισφέρει στις παρενέργειες του «παραδικαστικού», σε βάρος των άτυχων κατηγορουμένων, με το να διακηρύττουν, για καθαρά πολιτικούς λόγους, ότι η κάθαρση θα φθάσει μέχρι το κόκαλο, χωρίς να έχουν προβλέψει μέτρα προστασίας, για τους άτυχους κατηγορουμένους από την αντίδραση των «ανεξάρτητων» δικαστών. Ο τέως υπουργός της Δικαιοσύνης, κ. Αναστάσης Παπαληγούρας, στο πρόσφατο βιβλίο του, Πολιτεία Δικαίου, αναφέρει τα εξής:
«Έτσι, ήδη, έχουν υπερβεί τους 98 οι δικαστές που έχουν αποπεμφθεί από το Σώμα ή διώκονται ποινικά ή πειθαρχικά, ενώ η πρώτη καταδικαστική απόφαση για επίορκο δικαστή ήταν αμείλικτη - 25 χρόνια κάθειρξη. Η κάθαρση προχωρεί και δεν θα ολοκληρωθεί μέχρι να εξαλειφθεί και η τελευταία παραδικαστική σκιά, μέχρι να αποβληθεί και ο τελευταίος επίορκος δικαστής από τους κόλπους της ελληνικής Δικαιοσύνης».
Είναι πολύ άδικο, επειδή ορισμένοι δικαστές χρηματίστηκαν, καλυμμένοι πίσω από την «κουρτίνα της ανεξάρτητης αρχής», να την πληρώνει άδικα η ελληνική νεολαία και να γεμίζουν οι χωματερές ανθρώπων.

Το έτος 2006 σε σχετικό υπόμνημα, με αριθ. πρωτ. 15683/18.12.07, που υπέβαλαν οι κρατούμενοι της κλειστής φυλακής Πατρών προς το υπουργείο Δικαιοσύνης, το υπουργείο αναγνώρισε την ύπαρξη της απόφασης 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, δεν την απέρριψε και τους απάντησε ότι συνεστήθη ειδική νομοπαρασκευαστική επιτροπή για την ενσωμάτωση της απόφασης στην εθνική νομοθεσία, οι εργασίες της οποίας βρίσκονται στο στάδιο της περαίωσης. Δυστυχώς το Υπουργείο Δικαιοσύνης όχι μόνο εκώφεύε, επί τέσσερα έτη για την ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της συγκεκριμένης απόφασης του Συμβουλίου, αγνοώντας όλους τους κατηγορούμενους και φυλακισμένους της χώρας, αλλά και στην απάντηση του Υπουργείου, με αριθ. Πρωτ. 38588/04.04.2007, προς το υπόμνημα των φυλακισμένων της κλειστής φυλακής Πατρών υπονοεί λανθασμένα ότι οι διατάξεις της συγκεκριμένης απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης αφορούσαν τις ελάχιστες ποινές. Ενώ, όπως αναφέρεται στην απόφαση πλαίσιο 2004/757/ΔΕΥ, το Συμβούλιο βασίστηκε στο άρθρο 31, στοιχείο ε) της Συνθήκης για την ΕΕ, που αναφέρει την θέσπιση μέτρων για τον καθορισμό ελάχιστων κανόνων, και όχι ελάχιστων ποινών, όπως υπονοεί το Υπουργείο.

Στα πρόσφατα υπομνήματα προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, με αριθ. πρωτ. 3545/14.07.08 και 4159/02.09.08, που υπέβαλαν οι κρατούμενοι όλων των φυλακών, ο υπουργός δεν απάντησε. Οι αρμόδιοι του υπουργείου διέρρευσαν κακόβουλα ότι δήθεν συστήθηκε νομοπαρασκευαστική επιτροπή που πρότεινε την τροποποίηση του ποινικού κώδικα, σύμφωνα με την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης και βρίσκεται στο «συρτάρι του υπουργού». Προφανώς πρόκειται για υπεκφυγή, γιατί ακόμη δεν έχουμε εντοπίσει τους σοφούς που ασχολήθηκαν με το θέμα.

Επίσης, είναι πιθανόν το Υπουργείο να ενημερώνει λανθασμένα τους δικαστές για την εφαρμογή της συγκεκριμένης απόφασης, οι οποίοι αναγνωρίζοντας το δεσμευτικό χαρακτήρα που έχει αυτή η απόφαση του Συμβουλίου για τα κράτη μέλη, την συζητούν μεν χωρίς να την απορρίπτουν, αλλά αιτιολογούν λανθασμένα στις αποφάσεις του, ότι τα όρια των ποινών είναι τα ελάχιστα και όχι τα μέγιστα, όπως είναι η αλήθεια και συνεπώς συνεχίζουν με τη μηχανή της αδικίας και επιβάλουν ισόβιες καθείρξεις. Υπάρχουν συγκεκριμένες δικαστικές αποφάσεις, με ποινές ισόβιας κάθειρξης, που επιβεβαιώνουν αυτό το γεγονός, δηλαδή οι δικαστές από άγνοια της σωστής απόφασης του Συμβουλίου της Ευρώπης, ή λανθασμένης εντολής από το Υπουργείο, διαπράττουν το αδίκημα της παράβασης εξουσίας, διότι κρίνουν αυθαίρετα ότι οι ποινές που καθορίζονται από την απόφαση 2004/757/ΔΕΥ είναι οι ελάχιστες και όχι οι μέγιστες, όπως είναι το σωστό. Αυτές οι αποφάσεις είναι διαθέσιμες. Η Δικαιοσύνη που δεν συγχωρεί άγνοια νόμου στους πολίτες, θα συγχωρήσει τους δικαστές που αγνοούν και δεν εφαρμόζουν τις αποφάσεις της ΕΕ;


Επίσης, κωφεύουν και όλοι όσοι κερδίζουν χρήματα και διαβιώνουν σε βάρος των φυλακισμένων για ναρκωτικά και από την ελπίδα τους για αποφυλάκιση, συμμετέχοντας και αυτοί στη μηχανή της αδικίας, που με τις ενέργειές τους συντέλεσαν, ώστε με την αντεγκληματική πολιτική της μηδενικής ανοχής, να υπερφορτωθούν οι ελληνικές φυλακές και η χώρα μας να χτίζει συνεχώς φυλακές αντί για σχολεία και νοσοκομεία. Περισσότερο από το 50% των φυλακισμένων στη χώρα μας είναι εξ αιτίας των ναρκωτικών και αφού το 99% των αιτήσεων διακοπής ποινής απορρίπτονται, ο αριθμός συνεχώς αυξάνει. Από στατιστικά στοιχεία της ελληνικής Αστυνομίας για τα έτη 2000-2007, προκύπτει ότι κατηγορούνται περίπου 12.000 έλληνες κάθε χρόνο για διάφορες υποθέσεις ναρκωτικών. Ο τζίρος των χρημάτων, που πληρώνει ο κατηγορούμενος Έλληνας πολίτης, και οι οικογένειες των φυλακισμένων, για δίκες, αμοιβές, μίζες, εκδουλεύσεις, κ.λ.π. είναι αστρονομικός, και μάλιστα χωρίς αποδείξεις.

Δυστυχώς το υπουργείο Δικαιοσύνης κωφεύει στην εφαρμογή της απόφασης 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, αγνοώντας ότι:

α. Από το άρθρο 10 της «Συνθήκης για την Ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας» απορρέει η υποχρέωση των κρατών μελών για την άμεση εφαρμογή της συγκεκριμένης απόφασης στο εθνικό Δίκαιο.
β. Από το άρθρο 28, παρ. 1 του Συντάγματος, προκύπτει ότι η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του Ελληνικού Δικαίου και υπερισχύει από κάθε άλλη αντίθετη εθνική διάταξη νόμου.
(Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της χώρας στις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης).
γ. Οι διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προάσπιση των Δικαιωμάτων του ανθρώπου (ΕΣΔΑ) μετά την κύρωση από τη χώρα μας, αποτελούν εσωτερικό Δίκαιο.
δ. Οι διεθνείς συμβάσεις υπερισχύουν, όταν έχουν διαφορετικές ρυθμίσεις, έναντι των νόμων του εσωτερικού Δικαίου (ΑΠ 1603/91, ΕλΔ 34/332. ολ. ΣτΕ 1930/89, ΕλΔ 40/892).
ε. Κατά πάγια νομολογία των Δικαστηρίων της ΕΕ , ένα κράτος μέλος δεν μπορεί να επικαλεστεί διατάξεις, πρακτικές, ή καταστάσεις της εσωτερικής έννομης τάξης προκειμένου να δικαιολογήσει τη μη τήρηση των υποχρεώσεων και των προθεσμιών που προβλέπει μια οδηγία (απόφαση C-323/97).

Η Ένωση Πολιτών, προσέφυγε ήδη στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη μη εφαρμογή της απόφασης2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου στη χώρα μας και ζητεί να αποζημιωθούν όλοι οι κρατούμενοι και οι οικογένειές τους για το κακό που έχουν υποστεί από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές. Στη προσπάθειά μας να συλλέξουμε περισσότερα στοιχεία καλούμε όλους όσους αδικήθηκαν από τη μηχανή της αδικίας, είναι κρατούμενοι και δεν δικάστηκαν σύμφωνα με την απόφαση 2004/757/ΔΕΥ του Συμβουλίου της Ευρώπης, που ισχύει από 25.10.04, να μας ενημερώσουν στο
Tηλέφωνο 6976835645, ή στο e-mail: ctzleague@gmail.com

Η πορεία μας και χρήσιμα στοιχεία θα ανακοινώνονται στην ιστοσελίδα μας: http://ctzleague.blogspot.com/

ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για τα
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ & ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Σύμφωνα με την «Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)», και τη σχετική νομολογία του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» του Στρασβούργου, το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει εκδώσει τις εξής αποφάσεις και συστάσεις:

1. Σύσταση Rec (2006) 2 - Οι ευρωπαϊκοί σωφρονιστικοί κανόνες (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 11.01.06).

Η Σύσταση θεσπίζει τους κανονισμούς των ευρωπαϊκών φυλακών και τονίζει ότι πρέπει να εξασφαλίζονται συνθήκες φυλάκισης οι οποίες δεν προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι οποίες προσφέρουν ουσιαστικές επαγγελματικές δραστηριότητες και προγράμματα μεταχείρισης στους κρατούμενους, έτσι ώστε να προετοιμάζονται για την επανένταξή τους στην κοινωνία.

2. Σύσταση Rec (2003) 22 – Η υπό όρους απόλυση (απόλυση επί λόγω τιμής) (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 24.09.03).

Με την Σύσταση η Επιτροπή Υπουργών κρίνει ότι είναι προς το συμφέρον των κρατών μελών της ΕΕ να καθιερώσουν κοινές αρχές αναφορικά με την εφαρμογή των ποινών κατά της ελευθερίας προς το σκοπό της ενίσχυσης της διεθνούς συνεργασίας σ΄ αυτόν τον τομέα. Επίσης αναγνώρισε ότι η απόλυση υπό όρους είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά και εποικοδομητικά μέσα για την πρόληψη της υποτροπής στο έγκλημα και την προαγωγή της αποκατάστασης, που θα προσφέρει στον κρατούμενο μια σχεδιασμένη, υπό βοήθεια και επίβλεψη επανένταξης στη κοινότητα.

Επίσης κρίνει, ότι το οικονομικό κόστος της φυλάκισης θέτει ένα σοβαρό βάρος στην κοινωνία και ότι η έρευνα έχει δείξει ότι η κράτηση έχει συχνά αντίστροφα αποτελέσματα και αποτυγχάνει να επανεντάξει τους καταδικασμένους. Κρίνει, συνεπώς, ότι είναι επιθυμητό να μειωθεί η διάρκεια των καταδικών σε ποινές φυλάκισης όσο είναι δυνατόν περισσότερο και ότι η απόλυση με όρους πριν από την πλήρη έκτιση της ποινής είναι ένα σημαντικό μέσο προς το σκοπό αυτό. Η νομοθεσία και η πρακτική της απόλυσης υπό όρους θα πρέπει να συμμορφώνονται προς τις θεμελιώδεις αρχές των δημοκρατικών κρατών που διέπονται από τους κανόνες του δικαίου, των οποίων πρωταρχικός στόχος είναι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη νομολογία των οργάνων στα οποία είναι ανατεθειμένη η εφαρμογή της.

3. Σύσταση Rec (2003) 23 – Η αντιμετώπιση από τις διοικήσεις των φυλακών των ισοβιτών και των άλλων βαρυποινιτών κρατούμενων (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 09.10.03).

Η Επιτροπή εκτίμησε ότι θα πρέπει να παρέχονται στους κρατούμενους συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης, και ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τρόπους που να αρμόζουν στις ατομικές περιστάσεις και να συμφωνούν με τις αρχές της δικαιοσύνης, της επιείκειας και της αμεροληψίας. Επίσης εκτίμησε ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής, στα κράτη μέλη της ΕΕ, έχει προκαλέσει μια αύξηση της επιβολής των ποινών ισόβιας κάθειρξης, η οποία συμβάλει στον υπερκορεσμό των φυλακών που βλάπτει την αποτελεσματική και ανθρώπινη αντιμετώπιση των κρατούμενων. Επίσης η νομοθεσία και η πρακτική αναφορικά με την αντιμετώπιση των κρατούμενων θα πρέπει να συμφωνεί με τις απαιτήσεις που περιέχονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη νομολογία των οργάνων εφαρμογής της.

4. Σύσταση R (99) 22 – Υπερκορεσμός των φυλακών και πληθωρισμός του πληθυσμού των φυλακών μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών
(υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 30.09.99).

Η Επιτροπή εκτίμησε ότι ο υπερκορεσμός των φυλακών και η αύξηση του πληθυσμού των φυλακών αποτελούν μέγιστη πρόκληση για τις σωφρονιστικές διοικήσεις και το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης στο σύνολό του, τόσο από την άποψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο και στον τομέα της αποδοτικής διαχείρισης των σωφρονιστικών καταστημάτων. Η στέρηση της ελευθερίας θα πρέπει να θεωρείται ως κύρωση ή μέτρο της τελευταίας καταφυγής και γι’ αυτό θα πρέπει να προβλέπεται μόνον, όταν η σοβαρότητα του εγκλήματος θα καθιστούσε κάθε άλλη κύρωση ή μέτρο αναμφίβολα ακατάλληλη. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο της από-εγκληματοποίησης ορισμένων τύπων εγκλημάτων ή να τα αναταξινομήσουν έτσι ώστε να μην επισύρουν ποινές που συνεπάγονται στέρηση της ελευθερίας.

5. Σύσταση R (89) 12 – Η εκπαίδευση στη φυλακή
(υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 13.10.89).

Η Επιτροπή εκτίμησε την σημασία της εκπαίδευσης στην ανάπτυξη του ατόμου και της κοινότητας, καθώς επίσης και ότι το δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι θεμελιώδες. Επίσης έκρινε ότι η εκπαίδευση στη φυλακή είναι ένας σημαντικός δρόμος για τη διευκόλυνση της επιστροφής του κρατούμενου στην κοινότητα.


6. Απόφαση Res (76) 10 – Αναφορικά με ορισμένα ποινικά μέτρα υποκατάστασης της στερητικής της ελευθερίας ποινής
(υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 09.03.76).

Η Επιτροπή εκτίμησε ότι είναι προς το συμφέρον των κρατών μελών της ΕΕ να καθιερώσουν κοινές αρχές αντεγκληματικής πολιτικής και τη θέσπιση εναλλακτικών μέτρων κράτησης, τα οποία προ πολλού έχουν καθιερωθεί στην ΕΕ, όπως η αναστολή της ποινής και η τοποθέτηση υπό επιτήρηση, καθώς επίσης και η καθιέρωση του θεσμού κοινωφελούς εργασίας.

ΑΙΤΗΣΗ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΜΕΛΟΥΣ

ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ για τα
ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ του ΑΝΘΡΩΠΟΥ

E-mail: ctzleague@gmail.com
Tηλ: 6976835645

Αθήνα …………………………..


Δ Η Λ Ω Σ Η - Β Ε Β Α Ι Ω ΣΗ ΕΓΓΡΑΦΗΣ ΜΕΛΟΥΣ

Ο υπογράφων (η υπογράφουσα) ……………………………………………….,
Διεύθυνση……………………………………………Τηλ…………………………,
δηλώνω και βεβαιώνω, ότι έλαβα γνώση των σκοπών και τους άξονες δράσεις της Ένωσης Πολιτών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, που αποτελεί κοινωνικό - μη κερδοσκοπικό οργανισμό, τους οποίους αποδέχομαι, πρόκειται δε να συμβάλλω για την προώθηση και την ευόδωσή τους και αποδέχομαι να προσλάβω την ιδιότητα του επίτιμου και ενεργού μέλους αυτής.

Ο/Η ΔΗΛΩΝ/ΔΗΛΟΥΣΑ





Οι άξονες δράσεις της Ένωσης Πολιτών για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου περιλαμβάνουν:
· Την προάσπιση των δικαιωμάτων και ελευθεριών του ανθρώπου, της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, που αποτελούν θεμελιώδεις αρχές του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε παγκόσμια κλίμακα, σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου της 10ης Δεκεμβρίου 1948, και τον Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της EE.
Την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τα ζητήματα που αφορούν τα δικαιώματα του ανθρώπου και τη δημοκρατία, καθώς και την προώθηση της ορθότερης και αποτελεσματικότερης ρύθμισης των σχετικών θεμάτων.
· Την οργάνωση εθνικών και τοπικών εκστρατειών για την εφαρμογή και την επικράτηση στη Κοινωνία, τη Διοίκηση, το Κράτος και την Πολιτεία των θεσμοθετημένων αρχών του κράτους Δικαίου και Πρόνοιας.
· Την παροχή και πληροφόρηση στους αδικούμενους πολίτες.
· Την υποβολή σε δημόσιες αρχές και διεθνείς οργανισμούς υπομνημάτων, εκθέσεων και προτάσεων που αναφέρονται στη διατύπωση κανόνων σχετικών με τα δικαιώματα του ανθρώπου, στις διαπιστωμένες παραβιάσεις τέτοιων κανόνων ή στην ανάγκη αποτελεσματικότερης προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
· Τη συγκέντρωση και διάδοση πληροφοριακού υλικού και κειμένων σχετικών με τα δικαιώματα του ανθρώπου, την έκδοση δελτίων τύπου, ψηφισμάτων και διαμαρτυριών και την οργάνωση συνεντεύξεων τύπου