ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ & ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Σύμφωνα με την «Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)», και τη σχετική νομολογία του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» του Στρασβούργου, το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει εκδώσει τις εξής αποφάσεις και συστάσεις:
1. Σύσταση Rec (2006) 2 - Οι ευρωπαϊκοί σωφρονιστικοί κανόνες (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 11.01.06).
Η Σύσταση θεσπίζει τους κανονισμούς των ευρωπαϊκών φυλακών και τονίζει ότι πρέπει να εξασφαλίζονται συνθήκες φυλάκισης οι οποίες δεν προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι οποίες προσφέρουν ουσιαστικές επαγγελματικές δραστηριότητες και προγράμματα μεταχείρισης στους κρατούμενους, έτσι ώστε να προετοιμάζονται για την επανένταξή τους στην κοινωνία.
2. Σύσταση Rec (2003) 22 – Η υπό όρους απόλυση (απόλυση επί λόγω τιμής) (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 24.09.03).
Με την Σύσταση η Επιτροπή Υπουργών κρίνει ότι είναι προς το συμφέρον των κρατών μελών της ΕΕ να καθιερώσουν κοινές αρχές αναφορικά με την εφαρμογή των ποινών κατά της ελευθερίας προς το σκοπό της ενίσχυσης της διεθνούς συνεργασίας σ΄ αυτόν τον τομέα. Επίσης αναγνώρισε ότι η απόλυση υπό όρους είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά και εποικοδομητικά μέσα για την πρόληψη της υποτροπής στο έγκλημα και την προαγωγή της αποκατάστασης, που θα προσφέρει στον κρατούμενο μια σχεδιασμένη, υπό βοήθεια και επίβλεψη επανένταξης στη κοινότητα.
Επίσης κρίνει, ότι το οικονομικό κόστος της φυλάκισης θέτει ένα σοβαρό βάρος στην κοινωνία και ότι η έρευνα έχει δείξει ότι η κράτηση έχει συχνά αντίστροφα αποτελέσματα και αποτυγχάνει να επανεντάξει τους καταδικασμένους. Κρίνει, συνεπώς, ότι είναι επιθυμητό να μειωθεί η διάρκεια των καταδικών σε ποινές φυλάκισης όσο είναι δυνατόν περισσότερο και ότι η απόλυση με όρους πριν από την πλήρη έκτιση της ποινής είναι ένα σημαντικό μέσο προς το σκοπό αυτό. Η νομοθεσία και η πρακτική της απόλυσης υπό όρους θα πρέπει να συμμορφώνονται προς τις θεμελιώδεις αρχές των δημοκρατικών κρατών που διέπονται από τους κανόνες του δικαίου, των οποίων πρωταρχικός στόχος είναι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη νομολογία των οργάνων στα οποία είναι ανατεθειμένη η εφαρμογή της.
3. Σύσταση Rec (2003) 23 – Η αντιμετώπιση από τις διοικήσεις των φυλακών των ισοβιτών και των άλλων βαρυποινιτών κρατούμενων (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 09.10.03).
Η Επιτροπή εκτίμησε ότι θα πρέπει να παρέχονται στους κρατούμενους συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης, και ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τρόπους που να αρμόζουν στις ατομικές περιστάσεις και να συμφωνούν με τις αρχές της δικαιοσύνης, της επιείκειας και της αμεροληψίας. Επίσης εκτίμησε ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής, στα κράτη μέλη της ΕΕ, έχει προκαλέσει μια αύξηση της επιβολής των ποινών ισόβιας κάθειρξης, η οποία συμβάλει στον υπερκορεσμό των φυλακών που βλάπτει την αποτελεσματική και ανθρώπινη αντιμετώπιση των κρατούμενων. Επίσης η νομοθεσία και η πρακτική αναφορικά με την αντιμετώπιση των κρατούμενων θα πρέπει να συμφωνεί με τις απαιτήσεις που περιέχονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη νομολογία των οργάνων εφαρμογής της.
4. Σύσταση R (99) 22 – Υπερκορεσμός των φυλακών και πληθωρισμός του πληθυσμού των φυλακών μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών
(υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 30.09.99).
Η Επιτροπή εκτίμησε ότι ο υπερκορεσμός των φυλακών και η αύξηση του πληθυσμού των φυλακών αποτελούν μέγιστη πρόκληση για τις σωφρονιστικές διοικήσεις και το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης στο σύνολό του, τόσο από την άποψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο και στον τομέα της αποδοτικής διαχείρισης των σωφρονιστικών καταστημάτων. Η στέρηση της ελευθερίας θα πρέπει να θεωρείται ως κύρωση ή μέτρο της τελευταίας καταφυγής και γι’ αυτό θα πρέπει να προβλέπεται μόνον, όταν η σοβαρότητα του εγκλήματος θα καθιστούσε κάθε άλλη κύρωση ή μέτρο αναμφίβολα ακατάλληλη. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο της από-εγκληματοποίησης ορισμένων τύπων εγκλημάτων ή να τα αναταξινομήσουν έτσι ώστε να μην επισύρουν ποινές που συνεπάγονται στέρηση της ελευθερίας.
5. Σύσταση R (89) 12 – Η εκπαίδευση στη φυλακή
(υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 13.10.89).
Η Επιτροπή εκτίμησε την σημασία της εκπαίδευσης στην ανάπτυξη του ατόμου και της κοινότητας, καθώς επίσης και ότι το δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι θεμελιώδες. Επίσης έκρινε ότι η εκπαίδευση στη φυλακή είναι ένας σημαντικός δρόμος για τη διευκόλυνση της επιστροφής του κρατούμενου στην κοινότητα.
6. Απόφαση Res (76) 10 – Αναφορικά με ορισμένα ποινικά μέτρα υποκατάστασης της στερητικής της ελευθερίας ποινής
(υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 09.03.76).
Η Επιτροπή εκτίμησε ότι είναι προς το συμφέρον των κρατών μελών της ΕΕ να καθιερώσουν κοινές αρχές αντεγκληματικής πολιτικής και τη θέσπιση εναλλακτικών μέτρων κράτησης, τα οποία προ πολλού έχουν καθιερωθεί στην ΕΕ, όπως η αναστολή της ποινής και η τοποθέτηση υπό επιτήρηση, καθώς επίσης και η καθιέρωση του θεσμού κοινωφελούς εργασίας.
Σύμφωνα με την «Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)», και τη σχετική νομολογία του «Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» του Στρασβούργου, το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει εκδώσει τις εξής αποφάσεις και συστάσεις:
1. Σύσταση Rec (2006) 2 - Οι ευρωπαϊκοί σωφρονιστικοί κανόνες (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 11.01.06).
Η Σύσταση θεσπίζει τους κανονισμούς των ευρωπαϊκών φυλακών και τονίζει ότι πρέπει να εξασφαλίζονται συνθήκες φυλάκισης οι οποίες δεν προσβάλουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οι οποίες προσφέρουν ουσιαστικές επαγγελματικές δραστηριότητες και προγράμματα μεταχείρισης στους κρατούμενους, έτσι ώστε να προετοιμάζονται για την επανένταξή τους στην κοινωνία.
2. Σύσταση Rec (2003) 22 – Η υπό όρους απόλυση (απόλυση επί λόγω τιμής) (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 24.09.03).
Με την Σύσταση η Επιτροπή Υπουργών κρίνει ότι είναι προς το συμφέρον των κρατών μελών της ΕΕ να καθιερώσουν κοινές αρχές αναφορικά με την εφαρμογή των ποινών κατά της ελευθερίας προς το σκοπό της ενίσχυσης της διεθνούς συνεργασίας σ΄ αυτόν τον τομέα. Επίσης αναγνώρισε ότι η απόλυση υπό όρους είναι ένα από τα πιο αποτελεσματικά και εποικοδομητικά μέσα για την πρόληψη της υποτροπής στο έγκλημα και την προαγωγή της αποκατάστασης, που θα προσφέρει στον κρατούμενο μια σχεδιασμένη, υπό βοήθεια και επίβλεψη επανένταξης στη κοινότητα.
Επίσης κρίνει, ότι το οικονομικό κόστος της φυλάκισης θέτει ένα σοβαρό βάρος στην κοινωνία και ότι η έρευνα έχει δείξει ότι η κράτηση έχει συχνά αντίστροφα αποτελέσματα και αποτυγχάνει να επανεντάξει τους καταδικασμένους. Κρίνει, συνεπώς, ότι είναι επιθυμητό να μειωθεί η διάρκεια των καταδικών σε ποινές φυλάκισης όσο είναι δυνατόν περισσότερο και ότι η απόλυση με όρους πριν από την πλήρη έκτιση της ποινής είναι ένα σημαντικό μέσο προς το σκοπό αυτό. Η νομοθεσία και η πρακτική της απόλυσης υπό όρους θα πρέπει να συμμορφώνονται προς τις θεμελιώδεις αρχές των δημοκρατικών κρατών που διέπονται από τους κανόνες του δικαίου, των οποίων πρωταρχικός στόχος είναι η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη νομολογία των οργάνων στα οποία είναι ανατεθειμένη η εφαρμογή της.
3. Σύσταση Rec (2003) 23 – Η αντιμετώπιση από τις διοικήσεις των φυλακών των ισοβιτών και των άλλων βαρυποινιτών κρατούμενων (υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 09.10.03).
Η Επιτροπή εκτίμησε ότι θα πρέπει να παρέχονται στους κρατούμενους συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης, και ότι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τρόπους που να αρμόζουν στις ατομικές περιστάσεις και να συμφωνούν με τις αρχές της δικαιοσύνης, της επιείκειας και της αμεροληψίας. Επίσης εκτίμησε ότι η κατάργηση της θανατικής ποινής, στα κράτη μέλη της ΕΕ, έχει προκαλέσει μια αύξηση της επιβολής των ποινών ισόβιας κάθειρξης, η οποία συμβάλει στον υπερκορεσμό των φυλακών που βλάπτει την αποτελεσματική και ανθρώπινη αντιμετώπιση των κρατούμενων. Επίσης η νομοθεσία και η πρακτική αναφορικά με την αντιμετώπιση των κρατούμενων θα πρέπει να συμφωνεί με τις απαιτήσεις που περιέχονται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τη νομολογία των οργάνων εφαρμογής της.
4. Σύσταση R (99) 22 – Υπερκορεσμός των φυλακών και πληθωρισμός του πληθυσμού των φυλακών μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών
(υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 30.09.99).
Η Επιτροπή εκτίμησε ότι ο υπερκορεσμός των φυλακών και η αύξηση του πληθυσμού των φυλακών αποτελούν μέγιστη πρόκληση για τις σωφρονιστικές διοικήσεις και το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης στο σύνολό του, τόσο από την άποψη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όσο και στον τομέα της αποδοτικής διαχείρισης των σωφρονιστικών καταστημάτων. Η στέρηση της ελευθερίας θα πρέπει να θεωρείται ως κύρωση ή μέτρο της τελευταίας καταφυγής και γι’ αυτό θα πρέπει να προβλέπεται μόνον, όταν η σοβαρότητα του εγκλήματος θα καθιστούσε κάθε άλλη κύρωση ή μέτρο αναμφίβολα ακατάλληλη. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο της από-εγκληματοποίησης ορισμένων τύπων εγκλημάτων ή να τα αναταξινομήσουν έτσι ώστε να μην επισύρουν ποινές που συνεπάγονται στέρηση της ελευθερίας.
5. Σύσταση R (89) 12 – Η εκπαίδευση στη φυλακή
(υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 13.10.89).
Η Επιτροπή εκτίμησε την σημασία της εκπαίδευσης στην ανάπτυξη του ατόμου και της κοινότητας, καθώς επίσης και ότι το δικαίωμα στην εκπαίδευση είναι θεμελιώδες. Επίσης έκρινε ότι η εκπαίδευση στη φυλακή είναι ένας σημαντικός δρόμος για τη διευκόλυνση της επιστροφής του κρατούμενου στην κοινότητα.
6. Απόφαση Res (76) 10 – Αναφορικά με ορισμένα ποινικά μέτρα υποκατάστασης της στερητικής της ελευθερίας ποινής
(υιοθετήθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 09.03.76).
Η Επιτροπή εκτίμησε ότι είναι προς το συμφέρον των κρατών μελών της ΕΕ να καθιερώσουν κοινές αρχές αντεγκληματικής πολιτικής και τη θέσπιση εναλλακτικών μέτρων κράτησης, τα οποία προ πολλού έχουν καθιερωθεί στην ΕΕ, όπως η αναστολή της ποινής και η τοποθέτηση υπό επιτήρηση, καθώς επίσης και η καθιέρωση του θεσμού κοινωφελούς εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου